This Love

Chapter 15: Rejection

His gaze then averted to my nose hanggang sa mapadpad ito sa aking mga labi.

Ilang sandali pa ay muli niyang tinitigan ang aking mga mata. As his face moved closer to mine, all I did was slowly close my eyes.

Naramdaman ko na lamang ang marahang paglapat ng kanyang labi sa akin. For a moment there I was stunned. But in no time, I responded to his kisses.

Kahit maraming tanong sa utak ko. Kahit maraming bumabagabag sa akin. Kahit maraming pader ang nakaharang. Susugal na ako.

Unti- unti ay ipinulupot niya sa aking bewang kanyang nga kamay habang ang akin naman ay sa kanyang leeg.

Nagwala ng todo ang mga paru- paro sa aking tiyan. Static electricity went down my spine. But not long enough ay tila binuhusan ng malamig na tubig na humiwalay sa'kin si Gio Paul.

Ilang malulutong na mura ang pinakawalan niya ng bitawan ako. Nakita ko pang napasabunot siya sa kanyang buhok.

I was stoned where I was. Hindi ko alam kung paano magrereact. That was the first time I experienced that kind of kiss. Wala akong experience. And I finally had the answer inside me.

Muli akong napaharap sa barandilya. I can't face him. Hiyang- hiya ako sa sarili ko. I can almost feel my tears starting to well again. Ngunit hindi ako iiyak muli sa harapan niya.

Ilang buntong- hininga ang narinig ko sa kanya bago siya muling magsalita.

"Annelia. I- I'm sorry." bakas sa kanyang boses ang kaba at hiya.

I smiled bitterly before facing him.

"Okay lang Gio Paul. Kunware walang nangyari. Gusto ko na lang umuwi."

Hindi ko alam kung magkahalong bitterness, lungkot at kahihiyan ang tono ng pagkakasabi ko nun pero wala na akong pakialam.

"Annelia." tila bigo niyang tawag sa'kin.

Sinubukan niya rin akong abutin at hawakan ngunit umiwas ako.

"I just want to go home." I said blatantly.

Nakita ko ang bigo niyang mga mata ngunit agad din akong nag- iwas ng tingin.

Nauna akong lumakad dahil tanda ko pa rin naman ang daan pabalik sa pinag- park- an namin ng kanyang sasakyan.

Tahimik lang kami. No, I won't say a thing. I was hurt big time. Pero hindi ko iyon sasabihin. Baka na- disappoint siya dahil hindi ako marunong humalik. Muli ay nakaramdam ako ng kirot sa aking puso.

I knew it. Sa simula pa lamang ay alam ko na. Wala ako sa kalingkingan ng mga babaeng tipo niya. I knew it from the very beginning pero ako itong tanga na umaasa pa rin. Hanggag ngayon. Kahit masakit.

Hanggang makarating kami sa tinutuluyan ko ay hindi kami nagsasalita.

Gustong- gusto ko ng bumaba ng kotse niya. Hindi kasi ako makahinga. Tila naninikip ang aking dibdib sa atmosphere namin ngayon pero hindi niya pa rin binubuksan ang locks ng pinto.

Tumikhim siya at nagsalita.

"Annelia. I'm really sorry." he said as he tried to reach my hand.

Hindi ko siya hinayaan.

"Okay lang. Let's just forget about it. Pagod na talaga ako. Pwede na ba akong bumaba?" pag- iiwas ko sa maaaring patunguhan ng pag- uusap namin.