JIGOLO | BXB

45 × İyi ki Sen

Feyyaz;

Şirkette çalışanlarla beraber kutladığımız doğum gününden sonra, geceyi kumsalda, yanan ateşin başında sıcacık battaniyelerimize sarılıp denizin dalgalarını izleyerek geçirmiştik.

Geceye doğru hava iyice soğduğu için, bu güzel anı burada noktalayarak birlikte Peyaminin evine geçmiştik.

"Her şey çok güzeldi,
Seni seviyorum."

Kapıdan içeri girer girmez sarmıştım kollarımı boynuna.
Bin yıl bile geçse asla unutamayacağım, hatırladığım her gün kalbimin aynı heyecanla atacağı muhteşem bir gündü.

Ben her gün biraz daha şaşırtmaya, biraz daha sevmeye , korkularımı biraz daha yıkabilmeme devam ediyordu. Onunlayken sanki her şey mümkünmüş gibi hissediyor ve bu hissin geçmesini asla istemiyordum.

Üzerimizi değiştikten sonra beraber yatağa geçmiştik.

"Kucak?"

"............."

"Niye öyle bakıyorsun ki severdin sen."

"Sadece ciddi olup olmadığını anlamaya çalışıyorum."

"Hemen gelmezsen arkamı döner uyurum."

Dememle birlikte yine kucağımda ki yerini almıştı..

"Ne diyordun sen burası için?"

"Sıcacık aşk yuvam."

"Senin kucak fetişin olmuş olabilir mi."

"Evet var..
Ama sadece senin kucağınsa.."

"Hmmm o zaman bu gece burda uyuma hakkını kazandınız."

"Vallaha mı?"

"Vallaha."

Diyerek burnumu burnuna sürttüğümde her iki yanağıma kokumu içine çekercesine bir öpücük bırakmıştı..

"Kurban olurum ben sana."

"Peyami,"

"Söyle yavrum."

"Hep böyle kalacağız demi?
Biliyorum yine duygusala bağladı diyeceksin ama ne yapsam da korkmadan edemiyorum. Sanki seni kaybedecekmişim, sanki birşey olacakta ayrılacakmışız gibi geliyor. Sanki bir rüyadaymışım da biri kaldıracakmış gibi..
Öyle güzel yaşadıklarımız, öyle eşsiz."

"Hep böyle kalacağız sevgilim. Hep böyle el ele, göz göze. Hep ben senin kucağında."

Diyerek gülümsemesi benim de duygusal havamı dağıtmıştı. Dudaklarına uzanarak aldığım öpücük ıslak dudaklarının o güzel tadını damağımda bırakmıştı..

Öpüşmelerimiz yerini sevişmelere bırakırken..
Bir geceyi daha sonlandırmıştık..

O benim kucağımda, kafasını göğsüme yatırmış, bense ellerimi beline sarmış şekilde açmıştık gözlerimizi sabaha.

"Günaydın sevgilim."

"Günaydın.."

"Kahvaltımızı dışarıda yapalım mı bugün? Hani şu gittiğimiz yere gideriz yine."

"Olur gideriz. Ama ben şuan seni hiç bırakmak istemiyorum..
Dışarısı buz gibi..burasıysa sım sıcacık."

"Ben seni hep ısıtırım. Sen yeter ki yanımda ol.."

Üzerimizi değişerek kahvaltı yapacağımız mekana doğru yola çıkmıştık. Mekana vardığımızda, Hasan amca yine donatmıştı sofarayı geçen sefer ki gibi.

"Hoşgeldiniz Peyami oğlum, afiyet olsun."

"Eyvallah Hasan usta ellerin dert görmesin."

"Hasan amcayı nerden tanıyorsun?"

"Hani bana halam baktı demiştim ya."

"Evet.."

"Çocukken hep eniştemle beraber buraya gelirlerdi. Halam evlendikten sonra eniştem sırf benim için buraya taşındı.
Aslında Almanyada oturuyordu. Liseyi bitirdiğimde, ben de kuzenlerim de üniversiteye Almanyada devam ederiz şeklinde bir plan yapmıştık. Yani ben de onlarla dönecektim ama üniversite çağıma geldiğimde mahallemi, sevdiklerimi bırakamayacağımı anladım. Zor oldu belki ama Halamı gitmeye ikna etmeyi başardım..
Eniştemle beraber yurt dışına yerleştiler, ben de mahallemde kalmaya devam ettim. Zaten komşularımız , orada ki amcalar teyzeler öyle sıcak kanlılardı ki asla kendimi yalnız hissetmedim. Ben onlara annemin ve babamın emanetiydim. Beni sarıp sarmalayarak büyüttüler. Kendi evimiz olmasına rağmen ısrarla her gece birinin evinde yatıya kalırdım. Gerçi mahallemizde sen oturuyorsun şimdi, sen de en az benim kadar tanıyorsundur onları."

"Tanımam mı?
Özellikle Şükriye teyze, her akşam mutlaka bir tabakla gelir."

"Canım benim yaa az çekmedi benim de kahrımı."

"Bu arada Halan..
Görüşüyor musunuz hala?"

"En son iki sene önce yazın gitmiştik eski eşimle. Birkaç ay kadar kalmıştık hatta. Seninle ilişkimizi herkese ilan ettiğimizde tanıştırmaya götüreceğim."

"Peki ya hoş karşılamazlarsa?"

"Kim, halamlar mı? Onlar biliyorlar ki benim eşcinsel olduğumu. Hem kuzenlerimle de tanışırsın. Eniştemin rahmetli eşinden doğma çocukları ama halama anne diyorlar çocukluklarından beri o büyüttü o baktı."

"Peki nasıl bir tepki verdiler duyduklarında?"

"Eniştem zaten yıllardır yurtdışında yaşadığı ,orada büyüdüğü için destek oldu tabii ki. Halam da aynı şekilde..
Sadece nasıl olacak, orada yapabilecek miyim kaygısı vardı..
Haklı da çıktı, yapamadım. Evlenerek hayatımın en büyük yanlışını yaptım ama bu gün çok mutluyum. Ve bunu yakında onlarda öğrenecek."

"Aslında onlara söyleyebiliriz."

"Gerçekten mi?"

"Evet. Hem uzaktalar sorun olmaz. Ara söyle istersen."

"Beraber ararız görüntülü olarak. Seni de görmüş olurlar..
Yazın da gideriz beraber..O zamana kadar belki herkese ilan etmiş oluruz ilişkimizi."

"Önümüzde ki yaz mı?"

Demiştim duraksayarak..
Olabilir miydi? Açıklayabilir miydim o zamana kadar herkese...

"Aman canım önümüzde ki olmazsa bir diğeri olur. Yazlar çuvala girmedi ya, hadi et kahvaltını."

"Ne güzel seni destekleyen insanların olması. Keşke beni de destekleyebilecek bir ailem olsaydı. Gerçi babam hayatta olsa kesin desteklerdi, dururdu ardımda ama..Yaşadığı acılar , hastalığına yenik düşmesi aldı onu bizden."

"Ama artık geride kaldı..
Hem senin desteklenmeye ihtiyacın yok. Ne senin, ne benim. Biz sadece sevdik, kötü birşey yapmıyoruz. Bunu onlar da anlayacak, ben anlatacağım! Yeter ki sen geçmişini bir gün anlat bana, bileyim neler yaşadığını. Ona göre dikileyim karşılarına, sorayım sevgilimin canını acıtan şeylerin hesabını!"

"Senin bunları söylemem bile öyle iyi geliyor ki bana. Öyle bir güçle doluyor ki içim anlatamam..
Her seferinde iyi ki sen dedirtiyorsun bana.
İyi ki sen Peyami.."