JIGOLO | BXB

28 × Daha Yeni Başlıyoruz

Bu bölüm ve sonrasına yeni bir kurgu gözüyle bakarsanız eminim okuması sizler için de keyifli olacaktır. Zaten Feyyaz ve Peyaminin hikayesini de biliyorsunuz..

_

1 hafta sonra

Peyami;

Sabah olduğunda ofiste açmıştım gözlerimi. Üzerime örtünen ince bir battaniyeye kısa bir bakış attıktan sonra karşı koltukta uyuyakalan Feyyaz'a bakıyordum.

Dün yine yoğun çalıştığımız için eve gitmeye fırsatımız olmamıştı. Koltuktan kalkarak üzerimde ki battaniyeyi Feyyaz'ın üzerine örtmeye çalıştığım sırada açmıştı gözlerini.

"Ne oluyor, ne yapıyorsun?"

"Dur, sakin ol birşey yaptığım yok."

Oturduğu yerden hafifçe doğrulurken, kolunda ki saate bakıyordu..

"Sabah olmuş."

"Evet, keşke uyandırsaydın beni veya en azından kendin gitseydin."

"Çok uykun var gibi duruyordu, bu halde araba kullanman pek iyi olmazdı. Bende dosyanın üzerinden son bir kez geçeyim derken uyuyakalmışım."

"Anladım..
Battaniye için teşekkürler bu arada."

"Ben örtmedim."

"Nasıl yani, odada benim bilmediğim birileri daha mı var?"

Demiştim Feyyaz'ın peşinden mutfağa giderken.

"Kendime kahve koyacağım sen de içer misin?"

"Türk kahvesi olursa, içerim."

"Türk kahvesi mi?"

"Evet, nasıl yapıldığını unutmadın değil mi? Unuttuysan hatırlatabilirim."

Diye gülümsediğimde, yüzüme ters bir bakış atarak önüne dönmüş ve cezveyi dolapdan almıştı.

"Gerek yok, ben senin gibi yaşlı olmadığım için bunama başlamadı daha."

"Doğru, çocuktun sen daha. Tavırlı, asabi cimcime."

"Senin başka işin yok mu? Böyle tepemde dikilmeye devam mı edeceksin..
Lütfen gidip oyuncaklarınla oynar mısın?"

"Seninle oynasam?"

"Bak, sapık düşüncelerine sakın beni alet edeyim deme tamam mı? Ben senin bildiklerine benzemem."

Elinde ki bıcakla üzerime doğru yürüdüğünde, bileğini hafifçe kavrayıp bıcağı elinden almam, gözlerinin şaşkınlıkla büyümesine neden olmuştu.

"Sakin ol, asabi cimcime. Patronunu öldürürsen işsiz kalırsın."

Kulağına fısıldayarak söylediklerimden sonra odama doğru yol almıştım.
Bugün olan toplantıya katılmayı hiç istemiyordum. Harika gereksizi de orada olacaktı ve tahammül sınırlarımı zorluyordu her defasında.

"Yarım saat içinde çıkmamız gerek. Toplantının olacağı mekana anca varırız."

"Sen gelmiyorsun."

"Ne, ne demek gelmiyorum. Asistanın olmadan mı gireceksin toplantıya?"

"Evet."

"İyi ne halin varsa gör."

"Sen eve geç bugün, hem dinlenmiş olursun biraz."

"Ben yorgun değilim, eğer dün gece mesai yaptık diye böyle davranıyorsan benim için cidden sorun değil. Sonuçta bu uykusuz kaldığım ilk gece değil, alışığım ben.