JIGOLO | BXB

48 × Yalan

Feyyaz;

"Hazır mısın?"

Demişti Peyami, bir yandan bilgisayarı ayarlarken.

"Kendimi aileye giren yeni gelinler gibi hissetmem normal mi?"

Kıkırdamıştı bu dediğime..
Ardından dudaklarıma uzanarak uzunca bir öpücük çalışmış ve gözlerime bakarak devam etmişti.

"Bu aileye girdiğine hiç pişman olmayacaksın, inan bana."

"Hadi o zaman ara."

Peyami bilgisayarın tuşuna tıkladığında, birkaç saniye sonra halası ve amcası belirmişti ekranda.

"Halası kurban olsun..
Nasıl özlemişim nasıl."

"Hala, enişte nasılsınız?"

"Biz iyiyiz Peyami. Sen nasılsın işler nasıl gidiyor?"

"İşler çok iyi, ben de çok iyiyim. Bu arada bahsetmiştim ya size, Feyyaz.."

"Merhaba efendim nasılsınız?"

"İyiyiz Feyyaz oğlum sen nasılsın. Bizim deli oğlanla nasıl gidiyor?"

Duraksamıştım..
Şuan heyecandan ölmezsem daha da ölmezdim herhalde. Peyami gözlerimin içine ışıltı dolu bakışlarıyla bakarken, verecek cevabımı merak ediyorlardı.

"Her şey yolunda Demet hanım çok şükür."

"Ee anlatsana biraz kendini. Refik amcanla seni merak ediyoruz..
Aslında Aliyeyle Barış da katılacaktı ama işleri çıktı, bir dahakine inşallah hep beraber karşı karşıyayken konuşuruz, çocuklarla da tanışırsın."

"İnşallah ben de çok isterim. Bu arada merak ettiğiniz birşey varsa sorun lütfen çünkü ben öyle çok kendimi anlatamıyorum."

"İzzet oğlum sayesinde tanışmışsınız anlattı Peyami biraz ama annen baban nerdedir, nerelisiniz iş yaparlar merak ediyorum."

"Siirtliyiz aslen. Annemler memleketde..
Dört çocuklu ailenin ortanca çocuğuyum. 20 yaşında kızkardeşim ve 17 yaşında erkek kardeşim var."

"Dördüncü peki? Sen ortanca olduğuna göre senden büyük olan abi mi abla mı?"

"..............."

"Bir dur Demetciğim heyecanlandırdın çocuğu da."

"Ay ne yapayım Refik merak ediyorum müstakbel damadımızı. Eee annen baban ne iş yapar iyilerdir inşallah."

"Babam kısa bir süre önce rahmetli oldu. Ben de zaten köyden döndükten birkaç gün sonra işe başladım Peyaminin yanında. Annem ev hanımı, kardeşlerime ve anneme ben bakıyorum. Kızkardeşim üniversite öğrencisi, erkek kardeşim de çok yakında olacak inşallah."

"Ne güzel. Aile bağlarınızın bu denli güzel olmasına sevindim. Bu yaşta senin için de zor olmuştur ailenin yükünü sırtlanmak..sen de gençsin çünkü, elbet hayatını yaşamak istiyorsundur. Ama gördüğüm kadarıyla kendini sevdiklerine adayıp onların mutluluğu ile mutlu olmayı seçmişsin. Senin gibiler az kaldı bu devirde."

"Çok teşekkür ederim."

"Peyamiyi de biliyorsun. Biriciğimdir, abimle yengemin emanetidir o bana. Aliye ve Barış ne ise Peyami de benim için o. Yeğenim değil, evladım gibi baktım, sardım sarmaladım onu hep. Tırnağının ucu kopsa canım yandı..
Burada gözümüzün önünde olsun çok istedik ama o kendine öyle bir hayat kurmayı seçti bizde saygı duyduk. Şimdi de iş dolayısıyla çok sık görüşemiyoruz. Bazen toplanıp Türkiyeye taşınsak mı diyorum Refiğe ama işte..
Biz de kurduğumuz düzenimizi bırakamıyoruz. Birde artık torunlar da olunca."