JIGOLO | BXB

34 × Derin Acılar

Bu bölüm biraz duygusal takılacağız. Bu kitap başından beri sadece eğlencelik ve öylesine vakit geçirmelik yazılsa bile ben boş beleş sadece aklı fikri +18 'de olan karakterleri çok sevmiyorum.

Karakterlerin bir yaşanmışlıklarının, bir hikayelerinin olması..
Altı dolu dolu karakterler olması yazarken de okurken de beni etkileyen en önemli husus. O yüzden sürekli drama bağlıyor gibi gözükmek de istemediğim için bunun sebebini de belirtmek istedim.

Ve sanıyorum Feyyazla Peyami bir tık daha seviliyor.
Haklısınız, şuan kitap onların hikayesiyle ilerliyor. Geçen sefer bölümün tamamının Altay ve Sadi'i üzerinden gitmesi yeni karakterlerimizi biraz daha yakından tanımamız içindi.

Altay da yaraları, acıları olan bir karakter. Ama iyileştireceğiz, onu da Feyyaz kuşumu da..
Hep birlikte okuyacağız süreci.

Love You All 💙

_

Feyyaz;

Bir süre sonra dudaklarımız ayrıldığında, ikimiz de birşey söylemeden yola devam etmiştik.

Eve vardığımda yatağıma uzanırken tüm gece düşündüğüm şey arabada yaşadıklarımız olmuştu.
Babam öldükten sonra tüm yük , tüm sorumluluk benim omuzlarıma binmişti.

Annem..
Canım annem çok acılar çekmişti..
Bizim oralarda bu durum resmen ölüm sebebi olarak görüldüğü için anneme bu acıyı yaşatamazdım.

Peyaminin hayatını riske atamazdım..
Köyümüzün kalbini dağlayan bir ayrılık hikayesi varken, ikincisi ben olamazdım. O yüzden bu öpücük sadece barış öpücüğü olarak kalmalıydı, daha fazlası değil..

Gece boyu düşünüp aldığım karar ile ofisin yolunu tutmuştum.
Kapıdan içeri girer girmez, Peyami yanıma gelmiş ve yanağıma uzanırken, elimi engellercesine göğsüne bastırmıştım.

Bakışları şaşkınlıkla ve soru işaretleriyle dolarken, boğazımı temizleyerek konuşmaya başlamıştım.

"Biraz konuşabilir miyiz?"

"Konuşalım..
Ben de zaten konuşalım diye bekliyordum."

Beraber kanepeye geçerek oturmuştuk.

"Ben-
Yani dün olanları yanlış anlayıp kafanda farklı bir şekilde yorumlamanı istemem."

"Nasıl mesela?
Bana eşcinsel değilim klişesini sıkmayacaksın herhalde."

"Mesele bu değil.
Öyleysem bile bu bizim aramızda birşey olabileceği anlamına gelmiyor."

"Tabii ki gelmiyor. Ama sence aramızda olanlar benim seninle konuşabilmem için dudaklarıma kondurduğun bir öpücük müydü?"

Dün geceyi tekrar hatırlamam ile o anın heyecanı tekrar esir almıştı tüm benliğimi.

"Ben işten ayrılmak istiyorum."

Gözleri şokla açılırken, hızla ayağa kalkmış ve elini ensesine götürerek odada volta atmaya başlamıştı.

"Ne yani, sırf öpüştük diye işi mi bırakacaksın? Ayrıca sadece ikimizin arasında olan, kimsenin görmediği, bilmediği bir durumdan dolayı. Hem sen de istemedin mi, ben mecbur etmedim ki, incitmedim ki seni..
Bak sana olan yakınlığım sana rahatsızlık gibi geldiyse ben özür dilerim. Benim amacım seni rahatsız etmek değil..
Deli misin, sana ne kadar değer veriyorum hatta..
Hatta seni ne kadar çok seviyorum görmüyor musun?"