JIGOLO | BXB

14 × Zengin Züppe

"Ne diyon lan sen zengin züppe."

İzzet'in çırağı bağırarak üzerime yürümeye çalıştığında , İzzet zor sakinleştirmişti..

Zengin züppe..

Adı Feyyaz olan o çocuğun gözlerinde kendimi görmüştüm..

Eski beni, eski Ertanı..
Üç kuruşa çalışan, fakirliğinden bir an olsun şikayet etmeyen, her sabah evden ustasıyla beraber çıkıp akşam beraber dönen, her seferinde onu altına almak için fırsat kollayan fare Ertan.

Şuan büründüğüm kişiyse bana tamamen yabancı , tamamen uzaktı.

Dükkandan çıkıp yan tarafta ki inşaat işlerine odaklanmıştım.
İşlerimi bitirdiğimdeyse evime geri dönmüştüm.

-

İzzet;

Sabah erkenden kalkıp üzerimi değiştirmiş, takım elbisemi giyerek evden çıkıp adliyenin önünde durmuştum.

Birkaç dakika sonra Feride ile yollarımızı sonsuza kadar ayıracaktık.

Anlaşmalı boşanma olacağı için sadece birkaç dakika içinde bitmişti.

"İstersen eve bırakabilirim seni."

"Aslında şu karşıda ki çay bahçesinde beş dakika otursak hiç fena olmaz. Son kez seninle konuşacaklarım var."

Kafamı onaylarcasına salladıktan sonra , çay bahçesinde oturup çaylarımızı yudumlarken, merakla ne diyeceğini bekliyordum.

"Bana ihanet ettiğini biliyorum."

Şokla açılmıştı gözlerim..
Ne diyeceğimi bilemeden sıcak çayımdan aldığım büyük bir yudum , genizimi yakmıştı.

"Gözümle görmedim, ama hissettim. Kadınlar hisseder İzzet. Senin o çocukla aranda birşeyler olduğunu anladığım gün benim için bu evlilik sadece uzatmaları oynuyordu. Belki kurtarabilirim , yapabilirim sandım. Ama olmadı işte.."

"Feride ben-"

"Bölme lütfen İzzet. İzin ver tamamlayayım.
Bak ben seni suçlamıyorum tamam mı? Sadece keşke diyorum, eşcinsel olduğunu benimle paylaşsaydın ne bileyim evlenmezdik veya bende bu kadar acı çekmemiş olurdum, daha çabuk biterdi.
Evet ben bir erkeğin bir erkeği sevmesi nedir bilmiyorum. Belki başta anlayış göstermezdim ama illa ki anlardım. Şimdi nasıl anladıysam, araştırır yine anlardım. Ve zaten araştırdığım için senin değişmeyeceğini, bunun bir hastalık olmadığını anladım..

"................"

"Seni özgür bırakıyorum İzzet.
Hoş az önce zaten boşandık ama..
Bizim artık olmayacağımızın farkındayım.
Umarım Ertanı bulursun, ve umarım beni bir gün yaptığım şeyden dolayı affedersin.."

Dediğinde ellerini ellerim arasına alarak gülümsemiştim.

"Kendini suçlu hissetmene gerek yok Feride.
Ertan geldi, mahallede hatta. Bundan sonra birlikte olabilmemiz çok zor, fakat yine de seni suçlamadığımı bil olur mu? Kızgındım evet, ama geçti. Asıl sen beni affet, seni bu şekilde aldatmış olmayı istemezdim..
Evet seni sevmiyor ve eşcinsel olmuş olabilirim ama bu evliyken eşimi aldatmış olmamı haklı çıkarmıyor."

"Öyle belki ama sen beni de üzmemeye çalıştın. Evde beni, dışarıda onu idare eden biri olmadın. O yüzden bu yaptığına ihanet gözüyle bakmayacağım.
Sen sadece sevdiğin insana kavuşmak istedin..
Bense o yolda engeldim ve artık kalktım..
Hem ben inanıyorum, tekrar bir araya geleceksiniz. Uzun süredir yoktu, araya kırgınlık girmesi normal. Hatta istersen konuşadabilirim onunla."