My Kind of Girl

36 - The Dream

GINO: Hindi pwede.

YANNI: At bakit?

GIO: Dahil ang alam nila magkasama tayo.

YANNI: Psh! Lame excuse. Go away!

Isasara na sana nito ang pinto pero mabilis itong pipigilan ni Gino at ihaharang ang katawan.

YANNI: Gino, ano ba?

Buong lakas niyang itutulak ang pinto pero parang wala lang ito sa asawa so wala na siyang magagawa pa kundi bitiwan ito at papasukin ang huli.

YANNI: Haist! Hindi mo ba ko titigilan? (inis na ibababa ang gamit sa kama at mauupo ito sa may paanan)

GINO: Hindi. (pang-asar ang ngiti nitong isasara ang pinto at mauupo sa sofa)

Isang masamang tingin ang ipupukol ni Yanni sa asawa.

GINO: Ei...ano bang klaseng tingin yan? Parang kakainin mo ko ng buo a o di kaya kung nanunuot lang yan or matalim siya, malamang gutay gutay na ko ngayon.

YANNI: Hindi ka nakakatawa.

GINO: Okay, shut up na ko.

YANNI: Magsabi ka nga ng totoo, ikaw ang may pakana nito no?

GINO: Uy, masama yang basta-basta naminintang ha.

YANNI: Eh sino pa nga bang pwedeng makaisip nito kundi ikaw lang.

GINO: Sure ka?

YANNI: Hundred and one percent!

GINO: Okay, believe me or not, hindi ako ang may idea nito.

YANNI: Really? So ang Mama mo ang may pakana ng lahat ng to, ganun?

GINO: Well, yeah.

YANNI: Alam mo, ikaw, ang sama mo talaga. Pati Mama mo dinadamay mo sa mga kalokohan mo.

GINO: Hay naku, bahala ka na nga sa kung anong gusto mong isipin. Basta ang importante (pabulong) nandito ka ngayon.

YANNI: Anong sabi mo?

GINO: Wala.

YANNI: Pwede ba umalis ka na?

GINO: Ayoko.

Yanni impatiently looks up ang breathes in deeply.

GINO: (biglang magseseryoso) Yanni...let's talk.

YANNI: Let's talk? Ano pa bang tawag mo sa ginagawa natin?

GINO: I'm serious.

Tataasan lang siya ng kilay ni Yanni.

GINO: Let's talk about us.

YANNI: Wala tayong dapat na pag-usapan tungkol sa atin.

GINO: Of course we do.

Tataasan lang ulit siya ng kilay ni Yanni.

GINO: Bukas, pipirma na tayo.

YANNI: So?

GINO: Panghabang-buhay na yon.

YANNI: Kung pipirma, e di pipirma. May magagawa pa ba ako?