Devilish

50. Mogę ściągnąć skarpetkę?

- Pytanie. - Wybrał Ash.

Postanowiłam to jakoś mądrze wykorzystać.

- Jaka jest najgorsza rzecz jaką zrobiłeś? - Spytałam poważnie.

Patrzył na mnie po czym bez zastanowienia ściągnął swoją koszulkę. Nie czekając na reakcję zakręcił butelką. Wypadła znowu na mnie. Uniósł kącik ust.

- Wzięłaś już dwa razy wyzwanie więc musi być pytanie. - Zauważył. Miał rację. - Opowiedz o swoim najlepszym doświadczeniu seksualnym i z kim było. - Zarządał.

Wstałam i rozpięłam rozporek jeansów, a następnie je zdjęłam. Na szczęście pod spodem miałam legginsy. Uśmiechnęłam się cwanie.

- Robi się pikantnie. - Spostrzegł Arian. - Ty cały czas miałaś na sobie dwie pary spodni? - Zmienił temat. - Kto tak robi?

- Ja. Często mi zimno. - Kłamałam.

Chłopcy popatrzyli na mnie jak na idiotkę. Było gorąco. Tylko Ness uśmiechała się pod nosem. Znowu zakręciłam butelką. Tym razem wypadł Arian.

- Pytanie.

- Ile masz lat? - Spytałam. Znowu popatrzyli na mnie jak na kogoś niespełna rozumu. - No co?! Zastanawiało mnie to to zapytałam.

- 26. - Odpowiedział. - Ness ma 22 od razu zdradzę.

- A ty? - Zapytała mnie dziewczyna.

- 19. - Odpowiedziałam.

- Angie właśnie zmarnowałaś pytanie. Arian, chociaż ty musisz się bardziej postarać. - Stwierdził Rag.

- Da się zrobić.

Teraz wypadła Ness.

- Pytanie. - Wybrała.

- Kiedy ostatnio mnie okłamałaś i co to było?

Dziewczyna wstała i tak jak ja niedawno, zdjęła spodnie zostając w krótkich spodenkach i podkoszulku. Potem ona zakręciła butelką. Zatrzymała się na Weaverze. Rag podczas tego dorobił wszystkim drinki.

- Wyzwanie.

- Rozepnij zębami rozporek któremuś z chłopaków. - Powiedziała dumnie.

W myślach przekazałam jej wyrazy uznania.

- Co jest z wami nie tak? - Westchnął Ash i zaczął ściągać swoje spodnie. Został w samych skarpetkach i czarnych bokserkach.

Nie mogłam oderwać od niego wzroku. Kurwa. Czy jego naprawdę stworzył Michał Anioł? Patrzyłam na jego piękny, wyrzeźbiony brzuch i tors. Szerokie barki. Umięśnione ramiona pokryte tatuażami. Wystające obojczyki. Zgrabna talia. No i ta twarz...

- Pytanie czy wyzwanie, aniołku? - Zorientowałam się, że to pytanie zadał mi. Już dawno mnie tak nie nazywał. Butelka wyraźnie wskazywała mnie.

- Pytanie.

- Jakie było twoje dzieciństwo?

Trochę zaskoczył mnie tym pytaniem. Zmarszczyłam brwi. Kto normalny na domówce pyta o dzieciństwo zamiast o najbardziej żenującą rzecz jaką zrobiłam, żeby się pośmiać? Czy to kolejna z jego gierek?

- Normalne. - Wzruszyłam ramionami i zrobiłam minę jakbym nie miała pojęcia o co mu chodzi. - Dziwne pytanie.

Tak naprawdę byłam zajebistą aktorką. Bo moje dzieciństwo wcale nie było normalne. Ale dzięki temu, że nauczyłam się kłamać już w wieku 10 lat, mogłabym dostać oscara za którąś ze scen, które odegrałam. Szczerze mówiąc nie widziałam niczego złego w kłamaniu. To znaczy, wiedziałam, że to złe i nie można okłamywać ludzi i takie tam. Ale moje kłamstwa nie wyrządzały nikomu krzywdy. To była moja droga na skróty. Nie rozumiem po co na siłę miałabym utrudniać sobie życie.