Qunila

Bölüm 1

   Ben yıllar önce pes etmiştim. Yıllar önce insanlara olan bütün inancımı yitirmiş, herkesten kendimi soyutlamış ve kimseyle konuşmayacağıma yemin etmiştim. Dilek dilemeyi bırakmış, yıldızlarla konuşmayı bırakmış ve Ruhların bana geri dönüş yapması ihtimalini silip atmıştım. Herkes bana sırtını çevirmiş zannederdim. Ama aslında herkese sırtımı çeviren benmişim.

   Yıllarca kitaplarda kendimi buldum, çiçekler en yakın arkadaşım oldu ve evcil kaktüsüm bu hayattaki tek sırdaşım, dertlerimi dinleyen yakınım oldu. Benim bir ailem olmadı, olduysa da onları tanıyamadım tıpkı Okuldaki diğer çocuklar gibi. Hayal meyal hatırladığım bir ablam vardı sadece, onun da sadece varlığını hatırlıyordum. Herhangi bir şey bilmiyordum onun hakkında, bilsem daha iyi olur muydu emin de değildim. Bilmemem belki de daha iyiydi.

   Yıllar sonra bir gün kütüphaneye gittiğimde hiç dahil olmamam gereken bir olayın içinde buldum kendimi. Beş element sahibi, beş kutsal güç sahibi kişinin yanında herhangi bir işlevi olmayan bir deli olarak aralarındaydım. Bilmemem gereken bir şeyi öğrendim ama zamanı geri alabilecek bir güç ne onlarda vardı ne bende bu yüzden geri dönemeyeceğim bir karar vermek zorunda kaldım. Ya onlarla gidecektim ya da burada öleceğimi bile bile kalacaktım.

   Yaşamak için pek sebebim yoktu benim. Ne arkadaşım vardı, ne sevenim, derslerim de kötüydü zaten. Ölüp gitmem durumunda arkamdan üzülecek üç kişi vardı. Birincisi onları sulayacak biri olmadığı için ölecek olan bitkilerim. İkincisi bir şey yapmamasına rağmen azarlayacak öğrenci bulamayacak olan öğretmenlerim. Üçüncüsü ise uğraşacak birini bulamayacak olan Hera.

   Ben tabii ki de ölmeyi beklemek yerine onlarla gitmeyi seçtim. Bu lanetli yerde daha fazla kalmam için beni tutan bir sebep yoktu.

   Sınırları geçmek üzere çantamı hazırlarken biri beni durdurdu, çok kötü biri. Kafamda onu tamamen kötü karakterle bağdaştırdığım, her şeyin sebebini ona bağladığım birisi. Önce gitmememi söyledi, sonra beni ikna edemeyeceğini anladığında bitkilerime bakacağını. Yıllar önce de beni asla bırakmayacağını söylemişti ama bırakmıştı. Yalan söylemişti, tıpkı haftalar önce bana çiçeklerime bakacağını söyledikten sonra peşimden çıkması gibi.

   Hep element sahibi olmak istemiştim ben ama asla olamayacağımın farkındaydım. Element sahibi olarak doğmazsanız elementi kendinize alamazdınız, bize öyle öğretilmişti. Bunun gerçek olmadığını Buzun Kullanıcısı Jade'i tanıyınca anladım. Aslında ikizine sahip olan bu gücü yaşamak için ondan almıştı, babası da ikizini Hera ismiyle Okulumuza göndermişti. Yıllarca benimle atışan ama bir süre sonra anlamsız bir şekilde bana iyi davranan Hera olarak okulumuzda Buzun Sahibi duruyordu.

   Buzun seçilmiş olan sahibiydi o, mevcut sahibi değildi. Kendi hakkı olan elementi ikizinden alma hakkı olmasına rağmen onun yaşaması için almamıştı. Hak ettiği elementi ikizine hediye etmişti. Benim yıllarca "Şeytan" dediğim o kız aslında benden daha iyi biri çıkmıştı. İşte ilk kez burada anlamıştım herkese sırtımı çevirdiğimi.

   Benimle Dilek'i alacağı hakkında yarış için peşimizden gelen o "Şeytan" sırf Jade annesi için endişeleniyor diye Hera olarak değil, Juda olarak annesinin ve kuzeni Isabel'in yanında kalmıştı. Yarışmadan çekilmiş ve beni hazır olmamama rağmen Dilek'le baş başa bırakmıştı.

   Haftalarca yürüdükten sonra daha önce hiç görmediğimiz kadar büyüleyici ama bir o kadar da bayıcı bir yere gelmiştik, Dördüncü Bölge. Teknoloji bakımından bizim çok üstümüzde olan o bölge insanlar bakımından bizim çok altımızdaydı. İkinci Bölge'den bile daha geriydi oranın insanları.

   Ben ilk İkinci Bölge'de, sonra Dördüncü Bölge'de anladım aslında element sahibi olmanın o kadar da iyi bir şey olmadığını, ailemi tanımanın her zaman benim yararıma olmadığını. Çünkü bize gösterilen, öğretilen aileler iyiydi. Çocuklarını sever ve onlara bakarlardı. Benim gördüklerimin aksine onları hatalarıyla kabul ederlerdi. Onlara asla ama asla zarar vermezlerdi. Ellerinde olmayan bir şey için sorumlu tutmazlardı.