Początek prawdy 2 (zakończona)

Rozdział 40

Perspektywa Ginny

A taką miałam nadzieje, że sobie teraz odpocznę. Ale okazało się, że jednak byłam w błędzie, ponieważ profesorowie w tym tygodniu zrobili nie zapowiedziane testy. I nie są one łatwe. I nikt nam w nim nie może pomóc. I to jest najgorsze. W tej całej sytuacji. I dobrze wiem, że nie tylko ja mam takie zdanie. Ale to już zupełnie inna historia. Gdy myślała, że gorzej już być nie może. To okazało się, że jednak może, ponieważ ci zaplanowali nam jeszcze trening po testach i lekcjach. I na dodatek nasi partnerzy też biorą w tym udział. I to mi się właśnie nie za bardzo podoba. I dobrze wiem, że nie tylko ja mam takie zdanie. Ale to już zupełnie inna historia. I może jednak nie będzie aż tak źle. 

Perspektywa Lavender

Po godzinie miałam nadzieje, że ten trening szybko się skończy, ponieważ już miałam dość. A po minie kuzynki dobrze wiedziałam, że ona również. A ja jej się nie dziwiłam. I miałam tylko nadzieje, że jednak może nie będzie aż tak źle. Ale tego dowiemy się wkrótce. Jak się również okazało to nasi rodzice nie mogą z tym nic zrobić. I po treningu wróciłam do posiadłości. Aby w końcu odpocząć. Ale moja rodzicielka miała inne plany i musiałam pomóc w sprzątaniu. Chyba wolałabym siedzieć w szkole niż w domu. 

perspektywa Albusa

Na prawdę nie wierzę w to co się dzieje dookoła. Ale przecież to nie moja wina. Ale jedno wiem na pewno, że panie i tak niczego się nie nauczą z tej kary. Za to już marudzą, że miały nadzieje na odpoczynek. Na prawdę nie wiem po kim te to mają. Ich ojcowie byli przecież pracowici. W przeciwieństwie do pań. Ale to już zupełnie inna historia. I dobrze wiem jedno, że zawsze może być gorzej. 

Perspektywa Gellerta

Jakoś nie jestem zaskoczony. I jedno wiem na pewno, że będzie bardzo wesoło. I dobrze wiem, że nie tylko ja mam takie zdanie. Ale to już zupełnie inna historia. I żeby o tym nie myśleć to mile spędzałem czas na czytając. I było na prawdę mile i przyjemnie. I już się nie mogę doczekać weekendu, ponieważ będę mógł w końcu się wyżyć. I dobrze wiem, że nie tylko ja mam takie zdanie.