Çilem (Kitap Olacak)

31.bölüm: Gizli düşman

Hayatı anlayamayız bazen. Öyle bir darbe vurur ki bize, doğrularımızı yanlışa dönüştürdüğümüzü bile fark etmeyiz. Yanlışı yanlışla düzeltiriz ve bu hayatımızı daha çok sarpasardırır.
Tıpkı bir örümcek ağı gibi hayatımıza yayılır en sonunda.

İnsan oğlu işte, iyiyle kötünün savaşını verir durur.

Gülsüm elimdeki test çubuğunu almaya çalışırken, ben ise elimi geri çekerek tekrar çubuğa baktım.

" Sen gerçekten hamilesin!"

" Bağırma, duyacaklar." Diyerek ardına bakarken ben ise hayretle Gülsüme baktım.

" Bunu bugün mü öğrendin?"

Gülsüm cevap veremeyince, omzunu tutarak bu sefer sakince tekrar sordum.

" Gülsüm, bir şey söyle."

Gülsüm başını eğerek suskunca kalırken, usulca yanına giderek bekledim.

Bir şey demesini bekledim, fakat cevap vermedi. Hâla suskunluğunu koruyordu.

Em sonunda göz yaşları yavaş yavaş süzüldüğünde, artık sorgulamayı bırakarak ona sakince yaklaşarak sarıldım. Şuan tek ihtiyacı olan teselli edilmekti.

" Başına gelenler nedir böyle be kuzum!" Bıkkınca soluk alarak omzunu sıvazlayarak sakinleştirmeye çalıştım.

" Geçecek, her şey geçecek."

Sözlerimden sonra Gülsüm dayanamayarak daha çok ağladağında ona daha çok sarıldım. Sarılmama karşılık verdiğinde, buna ne kadar ihtiyacı olduğunu daha çok anlamıştım.

" Çok özür dilerim Çilem. Ben bunlar olsun istememiştim"

Bir an kaşlarım çatık şekilde ona dönerken, kafam karışık şekilde ona baktım. İyi de benden neden özür diledi?

Sakince ondan ayrılarak, usulca göz yaşlarını sildim. Biraz sakinleşince de aklımdaki soruyu sormaya çalıştım. "Benden neden özür diliyorsun Gülsüm? Ben ne alaka? Hem asıl özür dilemesi gereken sen değilsin. O Polat ve Alev denen kadın."

Başını olumsuzca sallayarak yine yüzünü yere eğdi. " Kimin suçlu olduğunun bir önemi yok artık. Olan oldu."

" Boşanmaktan bu yüzden mi vazgeçtin? Hamile olduğunu mu öğrendin?"

Başını hüzünle sallarken cevap verdi."Alev'i öğrendikten günler sonra anladım hamile olduğumu. Son kez emin olmak için de bugün bir kez daha test yaptım!"

" Hastaneye gittin mi peki?"

" Gitmedim. Gitmeyi de düşünmüyorum."

" Olmaz öyle, gidip bir baktırmamız lazım."

Diyerek kolunu tutup dışarı çıkartmaya çalışırken, duraksayarak kendini geri çekti. " Olmaz dedim sana!" Gülsüm'ün bu tepkisini şaşkınlıkla izlerken, dilim tutulmuş halde onu izledim.

" Özür dilerim. Sana bağırmak istememiştim ama istemiyorum. Hastaneye falan gitmeyeceğim."

Kolunu bırakıp bıkkınca soluk alırken, ellerimi belime yaslayarak ona döndüm.

" Peki? Ne yapmayı düşünüyorsun? Ne olacak?"

" Bir kaç ay böyle geçsin. Zaten hamileysem er geç anlaşılır."

Ona sorgular şekilde bakarken, bir adım yaklaştım. " Gülsüm, sen ne dediginin farkında mısın? Çocuk oyuncağı mı sanıyorsun sen!"

" Ben öyle istiyorum Çilem! Lütfen üsteleme."