Savaş ağa adlı hikayem ÇİLEM olarak değiştirilmiştir haberiniz olsun.
Bir de yeni okuyanlar için kitap olma ihtimali vardır. Şimdiden söylemek istiyorum.
Berdel'e kurban gitmiştim. Hiç tanımadığım, bilmediğim bir adamla evlendiriliyordum...
"1 yıl...
Sevgili okurlarım, watbaddin kapanma riski git gide artmaya başladı. Eğer ki burada iyice erişemezseniz kitappad uygulamasından ya da dreame den takip edebilirsiniz. Diğer iki uygulamada da yayındadır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu da kitappad hesabım. Kolay bulursunuz diye düşünüyorum. Bu arada sezon finaline son bir bölüm kalmıştır bilginize. (Sezon finali yani 3.sezonu devam edecek.)
"Savaş, seni çok özledim." Dedim titreyen sesimle. Onu çok özlemiştim. Şuanki Savaş'ın bir yanılsama olması benim için yeni bir kabus olabilirdi.
"Yapma Peri kızı. Bunu yaparsan kendi asla affedemem. Bana ızdırabı yaşatma."
"Seni çok özledim Savaş. Sensiz nefes alamıyorum. Ben...artık yaşayamıyorum."
Önümde diz çökerek dudağımdan usulca öperek yanaklarımı avuçladı. "Ben asla bırakmam seni Peri kızı. Bizim kalbimiz mühürlendi bir kere ve mührü bir ömür taşıyacağız."
Yine bana yaklaşırken yanaklarımı parmağının ucuyla severek konuşmaya devam etti. "Kaf dağının ardı kadar uzak olsak da ben hep sana bir nefes kadar yakın olacağım." Yanağımdan öperek kulagımdan son kez fısıldayarak konuştu. "Söz veriyorum Peri kızı eninde sonunda yine kavusacağız. Lütfen biraz sabret. Bu dünuada olmasa da sonsuza kadar berabir. Buna inan."
Göruntüsü bir sis bulutu gibi dağılırken acıyla süzülen göz yaşlarıma dokunmadan yanaklarıma dokundum. O an onun dokunuşunu hissetmiştim sanki. Sanki o yanımdaydı. Ama değildi. O yanımda değildi.
Sızlayan kalbimle karnımi içime çekerken Beren'in sesiyle silahı ilk gördüğüm bir taşın altina saklayarak dizlerimi karnıma çektim.
"Çilwm?" Dedu endiseli sesiyle. "Ne yapıyorsun burada. Bak gece gece üşütme. Hadi içeri gecelim."
"Beren sen nasıl dayandın?"
"Ne?" Dedi sorumu anlamayarak. "Demir'in ihanetinden sonra nasıl ayakta durdun?"
Beren duşünceli bir halde yanıma gelerek köşeye geçip benim gibi diz çöktü. "Sen." Dedi emin bir sesle. "Senin varlığın, senin iyi olman için yanımda olmam beni güçlü kıldı."
Gökyüzüne bakarak devam etti. "Birlikte atlatacağız. Bundan yıllar sonra acımız yine olacak ama şimdiki gibi ağır olmayacak." Bana dönerek omzumu sıvazladı. "Yaralar geçer Çilem, sadece izi kalır. Bazen canımızı acıtmak için izin kalır."
Hüzünle ona sarılarak gözümden süzülen yaşları sildim. Zaman her şeyin ilacı olacaktı ama benim için umuttu zaman.
Bir süre sonra kalktığımızda bir ışık fark ettik. Uzaktan geliyordu.
Araba bahçenin dışında dururken kısık gözlerimle kim olduğunu anlamaya çalıştım. Sonra içinden biri çıktı. Çıkan Yılmaz'ın ta kendisiydi. O an içeridekiler de dışarı çıkarken ben ise öfkeden deliye döndüm bir anda.
