Çilem (Kitap Olacak)

60.bölüm:anne

Kimse seni tam anlamıyla onaylamayacak, seni olduğun karakterde kabul etmeyecek. Etmesi önemli de değil zaten. Önemli olan sen kendini nasıl biri olarak görüyorsun. Bunu dış etkenlerden etkilenmeden söylemelisin. Çünkü toplum bir tek kendini hatasız görür.

Neyin doğru olduğundan eminsen onu yap. Merak etme, doğru yoldaysan ve kendinden eminsen asla düşmezsin. Düşsen de kirlerinden arınmışsındır.

Fakat önemli olan, doğru yolda mısın?
Önemli olan kendine değer verebiliyor musun?

Bir süre öylece yolun ortasında durmuştum. Savaş gitmişti ve ben ne yapacağımı bilmiyordum. Başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü sanki. Savaş'ı nasıl temize çıkaracağım şimdi?

Uzun süre ortada öylece dururken, Reyyan ana ve Esma hanım yanıma gelerek nihayet beni kaldırmaya çalışmasıyla kendime gelebilmiştim. Polisler de o sırada ifade almak için sonra gelmemizi söylemişti. Sanırım bu aileye güvendikleri için bunu demiş olmalılardı.

Bir süre evde sessizce öylece oturduk. Herkes çok şaşkındı. Bir an da ne oldu ne bitti anlayamamış haldeydik. Bundan sonra ne olurdu onu da hiç bilmiyorduk.Uzun süre öylece oturduktan sonra Esma hanım bu sessizliği bozarak bize moral vermeye çalıştı.

" Korkmayın o kadar canım! Yeğenime hiçbir şey de olmaz. Avukatlar dikeriz kapılarını yine kurtulur. Şimdi gidip ifade verelim yoksa kızmaya başlar bizim deli."

Bizim deli derken Savaş'tan bahsediyor diye anladık ama ben gitmek istemiyordum. Onun aleyhine tanık olamazdım. Hele de benim suçumken böyle bir yalanı nasıl dile dökebilirim.

" Ben gelemem. Hayır yapamam." Esma hanım, bu sözümün ardındsn yanıma gelerek ciddi bir yüz ifadesiyle bana baktı. " Bana bak. Eğer ki gitmezsek kocandan çekeceğin var ona göre. Hem kocan seni de görmek isteyecektir. Gidelim de içi rahat etsin. Seni iyi görsün."

Esma hanımın sözlerine mi üzüleyim, yoksa bu anı değişimine mi şaşırayım bilememiştim. Şaşırmış kalmıştım. Bir zamanlar benden nefret eden bu kadın bana yardım etmeye çalışıyordu.

"Hadi hadi! daha fazla bekleyerek onu orada yanlız bırakamayız. Bizim erkekler gitti bir biz kaldık. Burada durmamızın bir anlamı yok hayde."

Reyyan ana da yeni kendine gelmiş gibi ayaklanarak herkesi arabaya gitmesi için kaldırmaya çalıştı. Esma hanım da kolumdan tutarak yavaşça kaldırmaya çalıştı. " Hadi kızım, stres etme gideceğiz ifade vereceğiz o kadar."

Esma hanıma olan şaşkınlığım uzun bir süre sonra geçerken, en sonunda arabaya binerek gitmeyi bekledim. Herkes tamamen yerleştikten sonra arabayı nihayet sürerek karakola doğru yol amaya başlamışlardı. Ben ise dalgınca yolu izledim. Ne yapmam gerektiğini düşünmekten başka bir şey gelmiyordu aklıma. Onun orada kalması benim nefesimi daraltıyordu resmen. Nefes alamıyordum artık.

Acıyla karnıma sarılarak derin bir nefes aldım. İçimden korkma deyip duruyordum. Anca böyle sakinleşeceğimi sanıyordum. Fakat olmuyordu, içimde bir fırtına kopuyordu.

Omzuma dokunulmasıyla kendime gelebilmiştim. Reyyan ana " Geldik kızım." Dediğinde başımı sallayarak sakince arabadan indim. Herkes başı dik bir şekilde korkularını içine gömerek içeri girdiğinde ben de başımı dik bir şekilde tutarak tekrar derin bir nefes aldım. Sonra da onlarla beraber ben de yürüyerek içeri girdim. Bir süre bekledikten sona, bizi çok geçmeden sırayla sorgu odasına almaya başladılar. Durum nasıl oldu ne bitti diye herkese teker teker sorduktan sonra maalsef en sonunda sıra bana gelmişti.