Spicy Omega

11 (ilk kısım)

Oraya ilk geldiğimde düşündüğüm ilk şey "Oha, bir mangadan fırlamış bir yer!" olmuştu.

Çatıya çıkan merdivenler.

Çoğu lisede olduğu gibi, bizim okulda da çatıya çıkmak yasaktı. Yukarıya giden merdivenler giriş kısmında bir zincir ile engellenmiş ve çatıya çıkan kapı da güvenli bir şekilde kilitlenmişti.

Koridorun en sonunda bulunan bu merdiven aşağıya inmek için kullanılabilir olsa da nadiren yukarı çıkmak için kullanılıyordu çünkü yukarıda bir şey yoktu.

Bu yüzden, o zincirin altından geçildiğinde aniden gizli bir yere dönüşüyordu.

Yüksek sesle konuşulursa mutlaka yakalanıyordunuz. Bazı durumlarda öğretmenlerin bile işin içine karıştığı oluyordu.

Bu nedenle bu yer öğrencilerin birbirlerine açıldıkları veya diğer sınıflardan gelen test cevaplarının kaçakçılığını yaptıkları gizli bir yer görevi görüyor gibiydi.

Kimsenin orada olmadığındaj emin olduktan sonra Kijima profesyonelce zincirin altından geçti. Ben de onu takip ettim.

Kimsenin bizi görmemesi için birkaç basamak çıktıktan sonra Kijima arkasına döndü.

İlk kez onun yüzünde böyle ifadesiz bir ifadeye rastlamıştım, zira genelde son derece güçlü duygular yaşayan bir insandı.

"Ne hakkında konuşacağımızı biliyorsun, değil mi?"

"...Evet."

Tembel hareketlerle iki elini de ceplerine sokan Kijima, dobra bir şekilde konuşmuştu.

Sessiz kaldım ve göz teması da kurmadım.

Boyun eğme hissine kapılırken dikkatlice konuştum ki sesim titremesin.

"Ben bir omegayım. Tüm bu zaman boyunca yalan söylüyordum, özür dilerim."

"... "

"Ayrıca, mümkünse lütfen kimseye söyleme. Mezun olana dek en azından. Beni revire götürdüğün için çok teşekkür ederim. Sana minnettarım. İlacımı değiştirdim bu arada, bu yüzden sana daha fazla sorun çıkaracağımı sanmıyorum."

"... "

"Ve şey... Benimle şimdiye kadar arkadaş olduğun için teşekkür ederim."

"...Ne diyorsun abicim sen?"

"Ne?"

Durgun ber şekilde aşağı bakmakta olan yüzümü kaldırdığımda Kijima ile direk göz göze geldik.

Kızgın mıydı?

"Gerçekten sırf sen bir omegasın diye seni aniden görmezden geleceğimi veya hakkında dedikodular çıkaracağımı falan mı düşündün?"

"Ö-öyle düşünmedim! Ama bunca zamandır yalan söylüyordum..."

"Yaaani bunu söylemeyi aslında planlamıyordum ama ben omega olduğunu zaten biliyordum."

──Az önce ne dedin sen?

Donakalmış bir şekilde kalakaldım, gözlerimi asla Kijima'nın yüzünden çekemiyordum.

Omega olduğumu biliyor muydu? Ne zamandan beri ve neden?

Kijima sorumu anlamışçasına konuşmaya başladı.

"Sana henüz nasıl öğrendiğimi söyleyemem. Seninle ikinci senemizde sınıf arkadaşı olduğumuzdan beri biliyorum. Senin bir beta olarak bilinmek istediğini biliyordum o yüzden bir şey demedim. Kimseye de söylemedim."

"Niye henüz söyleyemezsin...?"

"O daha sonra. Kısacası, seninle arkadaşlığımı bitirme niyetim falan yok. Sen istemesen bile sana yapışmayı planlıyorum."

Kijima boş boş bakan tipimi umursamadan özgüvenli bir şekilde konuştu.

"...Yok, eğer ki istenmiyorsan lütfen bırak beni."

"Ama sen kendini benden uzak tutarsan kim bana ders notlarını ve ödevlerini gösterir? Amami ders çalışmaya bile uğraşmıyor ve başka çalışkan arkadaşım da yok, biliyorsun bunu!"

"Ders notları için mi..."

Kijima'nin umursamazca duran düşünceleri ve takılmaları beni rahatlatmış ve hissettiğim gerilimi azalttı.

Doğruya doğruydu şimdi, şu anda Kijima'ya notlarını gösterecek kadar kibar olan tek kişi bendim.

"Bu arada, şimdiye dek baya gergin bir tipin vardı. Bunun ciddi bir konuşma olacağını mı sandın lan?"

"Harbiden, her şeyin bittiğini sandım ya..."

"Kandırdım!"

Kijima, tozlu basamaklarda oturmakta olan bana yukarıdan bakıyor ve yaramazca gülüyordu.

Ah, her zamanki Kijima.

Sadece reddedileceğimi düşündüğüm bu atmosfer yok olmuş gitmişti.

Önünde mezuniyet ve sadece birkaç test bulunan bizler için artık ders notlarının çok bir önemi yoktu.

Kijima kesinlikle kasten benim kara kara düşünmekten dolayı hissettiğim endişeleri dağıtmak için böyle konuşmuştu.

Gerçekten çok iyi bir adamdı. Kibarlığı kalbime dokunmuştu.

Queenz182: Yorum ve oylarınızı bekliyorum :) ♡