Spicy Omega

14 (ikinci kısım)

"Shinya, sen aşık mı oldun?"

"... Ne!?"

Annem anlamıştı. Ellerimden kayan çubuklar, sanki bir dizideymişim gibi dramatik bir şekilde masaya düştü.

Sadece işten erken gelen annemle akşam yemeği yiyordum... Ama nasıl başardıysa sadece tavırlarımdan olayı anlayıvermişti.

Annemin inanılmaz keskin bir sezgi gücü vardı. Ne kadar sakin görünürsem görüneyim veya bir şeyi ne kadar saklamaya çalışırsam çalışayım, o kolayca içimi görürdü.

Annemin aynı zamanda çocukluk arkadaşı da olan babama göre annem hep böyleymiş.

Kaç defa sakladığım erotik dergilerimi bulmuştu?

Annemi kandıracak veya yalan söyleyecek kadar becerikli değildim. Dolayısıyla Amami'nin kim olduğunu olabildiğince saklamaya karar verip sadece sınıftan bir alfa ile çıkmaya başladığımı söyledim.

"İnanamıyorum! Tabii ya! Shinya'm nihayet o yaşa geldi..."

''Yani, gerçekten sevgilim değil zaten... Daha çok, bana arka çıkan biri gibi...''

''Ama Shinya, sen o kişiyi seviyorsun, değil mi?''

"............evet"

''O zaman neden sadece işin tadını çıkarmıyorsun?''

O neşeli bir şekilde bunun bir şans olduğunu söylese de, bunu öylece kabul edip öyle davranmak zordu.

Tabii, işin içinde onun 'kaderindeki insan'ın da olduğunu söylememiştim. Söyleseydim, beni ne biçim azarlayacağını sadece hayal edebiliyordum.

Gereksiz şeyler söyleyip de kendi mezarımı kazmamak için susma kararı aldım. Annem de oturma odasındaki dolaptan küçük bir kutu getirdi.

''Böyle bir gün gelirse diye ne olur ne olmaz diye düşünüp almıştım. Çantana koy bunu bakalım.''

Masaya yavaşça bıraktığı paket turuncuydu ve avuç içi büyüklüğündeydi.

"────acil durum doğum kontrol hapı"

''Tamam mı? Shinya, sende tehlike hissi yok. Bu nedenle sana bunu daha önce vermemiştim. Ama eğer ki artık bir sevgilin varsa, ve özellikle, o bir alfaysa, daha da dikkatli olman gerekiyor. Eğer ki biri seni istemediğin bir şeylere zorlayacak olursa...''

"Tamam, dur artık! Sana öyle bir şey değil dedim ya!''

''Shinya! Bekle! Odana gidebilirsin ama bunu da yanında götür!''

Annemin sesi arkadan yankılanırken odama koştum. Kapıyı kapattım, derin bir nefes aldım ve kapıya yaslanıp aşağıya kaydım.

Niye annemle bunları konuşmak zorundayım... İşte bu yüzden omega olmaktan nefret ediyorum. 

Bir omega olarak böyle şeyleri hastanede ve diğer yerlerde defalarca kez duymak zorunda kalmıştım.

Bir erkek olsam bile hamile kalabiliyordum. Bunun riskleri, faydaları ve alfalarla olan ayrılmaz bağlantısı... 

Çoktan bunlardan bıkmıştım ve şimdi de tekrardan bununla yüzleşmek zorunda kalmıştım.

(Şimdilik Amami omega olduğumu bilmemeli.)

Az olsalar da, erkek alfa ve beta çiftleri vardı.

Üstüne üstlük, bizim ilişkimiz daha çok benim alfa feramonlarından faydalandığım bir anlaşma gibiydi. 

Gerçek bir çift gibi davranmanın bir mantığı yoktu ve Amami de yüksek ihtimalle benden böyle şeyler istemezdi.

''Bu yardım biraz gereksiz oldu, anne...''

Bu, şu ana dek bilinçli bir şekilde düşünmekten kaçındığım bir konuydu. Ama, acaba Amami sevdiğine nasıl dokunurdu?

Bize gösterdiği gülümseme gibi kibarca mı? Yoksa daha önce hiç şahit olmadığımız bir tutku ve arzuyla mı?

(Dur, düşünme)

Amami'ye dokunup açan bir çiçeğe benzeyen gülümsemesini görecek olan kişi benden başka biriydi.

Onun kulağına bir şeyler fısıldayıp sıkıca sarılırken bana da sadece hiçbir şey yapamadan orada öylece durmak kalırdı.

Eğer ki omega olduğumu söyleseydim, bir anlığına bile olsa, o kişinin yerinde olabilir miydim?

(Benim omega olduğumu öğrenen aklıselim alfalar benden anında uzak dururdu. Böyle bir şey kesinlikle mümkün değil)

Nefesim düzensizleşti ve kalbim daha da hızlı çarpmaya başladı. Sanki kızışma geçiriyormuşum gibiydi.

Bu kontrol edilemez vücuttan ve kötümser düşüncelerimden nefret ediyordum. Kısa hayatımda, işler nadiren istediğim gibi gitmiş olsa da şu an olan şey bundan bile öteydi.

Gerçek bir çift gibi davranmamıza gerek olmadığına inansam da, bu diğer kişiye de bağlıydı. O aynı şeyi düşünmüyor olabilirdi. 

Ve şimdi bunu birinci elden deneyimliyordum.