Askerim bxb

3.Güvensiz?

Bu bölüm biraz daha kısa oldu hadi bakalım.
Yorumlarınızı bekliyor olucam.🌈🔥

Görüş için bahçeye çıkarken çok heyecanlıydım.Ailem başka şehirde yaşadıdları için görüş için pek gelemiyceklerdi ama kurenim burada yaşıyordu ve o ziyarete gelicekti.
Onu severdim,uzun zamandır görmüyordumda bu yüzden heyecanlıydım Ama beni asıl heyecanlandıran yanında getiricekleriydi.Geliceğini söylediğinden beri ona siparişler veriyor ve bişeyler istiyordum.Bir an gerçekten benden bıkıp gelmekten vazgeçiceğini düşünmüştüm.
Ama şimdi bahçedeydi ve beni bekliyordu.

Bahçeye geçtiğimde masalarda oturup dertleşen kişilere değdi gözlerim bir kaç kişininde akrabası gelmişti.

Gözlerim yalnız bir şekilde masada oturan
Ömer'e değdi ve gülümseyerek yanına yaklaştım.O beni fark etmemişti hemen arkasına geçerek gözlerini kapattım.
"Sence kimim ben?"ben sırıtırken o elini ellerimin üzerine atarak çekmeye çalışıyordu.

"Aptal mısın oğlum ya...sanki askerde o kadar çok tanıdık var."ellerimi çakerek kafasına vururken kaşlarını çatarak ayağa kalktı ama tam karşıma geçtiğinde gülümsedi.

"İstediklerimi getirdin değil mi?"
Bir anda bana sarılırken kollarımı sırtına doladım."Oğlum insan bir hasret giderir"
Geri çekilip sandalyesine otururken tam karşısına geçtim ben de.Sandalyeye otururken çaprazımızdaki masada oturan Barlas komutan takıldı gözüme,bizi izliyordu.

Önünde orta yaşlarda bir kadın vardı muhtemelen annesiydi.
Ellerini masanın ortasında birleştirmişlerdi kadın bir şeyler anlatıyordu ama Barlas komutanın dikkati sanki tamamen buradaydı.

Gözlerimi kaçırarak önüme döndüm ama bakışlarının ağırlığını hala üzerimde hissediyordum.

"Eee nasılsın"diye sordum.

"Ben iyiyimde asıl sen nasılsın.
Alışabildinmi buralara?"

Gülümseyerek etrafa yeniden bir bakış attım.

"İyiyim,alışmaya başladım buralara.
Biliyorsun çocukluk hayalimdi asker olmak.Ne kadar zor olsada burada olmak beni mutlu ediyor."

Gülümseyerek elini masanın altına uzatırken"seni daha fazla ne mutlu eder?"
Gülümserken masanın altından çıkardığı paketi bana uzattı.

"Getirdin mi?"

"Tabi ki."

Paketi elime alarak içini açtım ve getirdiği siparişlerimi görerek büyük bir şekilde gülümsedim.

"Teşekkür ederim"

"Lan beni gördüğünde bile bu kadar mutlu olmadın"

"Abartma"diye uyarırken doğru söylediğinin de farkındaydım.
Yeniden gözlerimi etrafta gezdirdiğimde Barlas konutanı gördüm,bir az önce karşısında oturan kadın artık yoktu ve tamamen bizim masaya odaklanmıştı.

Gözlerimiz kesiştiğinde gözlerini çekmedi hatta daha dikkatli bakmaya başladı.

Dayanamayıp gözlerimi kaçırdım.

Ama ayağa kalkarak bize doğru yaklaştığının farkındaydım.Tüm bedenim kasılmış yanımızdan geçerek uzaklaşması için dualar ediyordum.

Neden bilmiyorum ama bakışları beni korkutmuş ve rahatsız etmişti.

Ama dilediğim gibi olmadı tam yanımıza geldiğinde"Efes"dedi o sert sesiyle,anında ayağa kalkıp selam verdim ve"emredin komutanım"dedim.

Ömere kısa bir bakış atıp bana döndü.
"Görüşmen bittiyse odama geçelim"
Kaşlarım kalktı bir anda şaşırmıştım
"Anlamadım komutanım" gülümseyerek yanıma yaklaştı.