Askerim bxb

58.Benimle bir çocuk?

Merhaba nasılsınız bakalım umarım iyisinizdir 💕

Sjsjsjjs bölüm ismi çok komik oldu...😅

Bir kaç gündür bölüm atmıyordum bu yüzden uzunnnn bir bölüm geldi💋

Bu arada yorumların bazıları gelmiyor bildirim olarak,girip bölümlere baktığımda görüyorum, yakın zamanda hepsine bakıp cevaplıycam aşklarım 🩷 hadi öptüm 💋

Umarım beğenirsiniz 🌈 💕 🌈

Uyandığımda hala yanımda uyuyan bedeni fark ederek içimi bir korku sardı.

"Barlas"diyerek onu dürtdüğümde"Hım"
diye bir ses çıkarıp gözlerini hafifçe araladı.

"Hani erken kalkıp misafir odasına gececektin?"diye sorduğumda bedenimi kendine çekip bir kaç öpücük bıraktı.

"Barlas!"diye sessiz olmaya çalışarak ama aynı zamanda sert bir biçimde konuştuğumda"saat kaç yavrum?"diye mırıldandı.

Telefonu elime alıp saate baktığımda "Harika!"diye mırıldandım sinirle"dokuz buçuk!"dediğimde"annenler uyanmış mıdır?"diye sordu.

"Sence?"diye mırıldanıp yatakta kalktığımda beni kendine çekerek boynuma bir öpücük bıraktı.

"Yavrum seninle böyle tatlı tatlı uyuduğumdan uyanamamışım kızma."
dediğinde derin bir nefes verdim.
"Tamam şimdi bunun sırası değil!
Ben gidip babamlara bir bakıcam,sen de çaktırmadan odaya geçersin"dediğimde yanaklarıma sert bir kaç öpücük bırakıp"emredersin!"diye mırıldandı.

Ikimizde yataktan kalkıp kapıya doğru yürüdüğümüzde Barlas beni kendine çekerek arkadan kollarını belime sarıp bir kez daha boynuma büyük bir öpücük bırakarak"Kızgın degilsin bana değil mi bebeğim?"diye sormuştu.

"Bana kızgın olmandan nefret ediyorum,
bunu biliyorsun!"dediğinde nefesi hemen boynuma vuruyordu.

"Kızgın değilim Barlas,seninle uyumak beni de iyi hissettiriyor, kabuslar görmüyorum ve rahatça uyuya biliyorum ama ya annemler fark etmişse o zaman ne olacak?
Benim ailem senin ailen kadar normal karşılaya bilir mi bu durumu bilmiyorum."

Derin bir nefes alıp önüme geçti bir eli yanağımı bulurken"özür dilerim..."diye mırıldandı,hemen ardından"her şey için..."
dediğinde başımı salladım sadece.

Onun bu haline karşı koymak ne kadar zordu. Elini yanağımdan çekmeden, gözlerimin içine bakıyordu.
"Özür dilemek zorunda değilsin," dedim
sonunda. "Sadece dikkatli olmalıyız, hepsi bu."

Barlas başını salladı "Haklısın. Seni zor
durumda bırakmak istemem."
Ona doğru bir adım atıp hafifçe sarıldım. "Ben de seni seviyorum. Hadi şimdi, acele etmemiz gerek."diyerek kapıyı açıp tam dışarı çıkacakken Barlas"Kahvaltıyı ben hazırlaya bilir miyim?"diye sordu.

Kaşlarım çatılırken"annem böyle bir şeye asla izin vermez!"dedim kesin bir tavırla.
"Neden kahvaltı hazırlamak istiyorsun ki hem?"diye soruma karşılık elini boynuna atarak boynunu kaşıdı.

"Benim de yemeklerimi sevdiğini görmelerini istiyorum!"dediğinde ilk algılayamadım ama hemen ardından annemin dün gece Barlas'a Efes yemek
konusunda çok seçicidir, onun beğenmesi
büyük bir iltifattır dediği geldi.

Gülmemek için kendimi zor tutarken "Bakarız"diyerek ondan önce odadan çıkıp yavaşça aşağı kata indim.

Acaba Barlas'ın odasında olmadığını fark etmişlermiydi?