Askerim bxb

60.Ikili

Merhaba nasılsınız bakalım umarım iyisinizdir 💕
Yeni bölüm geldi 🎉 🎉 🎉
Umarım beğenirsiniz 🌈 💕 🌈

Sayid'den

Sabah güneşi perdelerin arasından
süzülüyordu.Mutfağa doğru yürüyüp, kahvaltı masasını hazırladıktan hemen sonra yan odada hala uyumakta olan Cüneyti uyandırmak için sessizce odaya girdim.

Dün gece uzun ısrarlarım sonucu benimle evime gelmiş ve burada kalmıştı.

Bir daha böyle bir şeyin olmayacağını söylemişti ama böyle bir seçenek varken göze çarpmadan bir kaç gün bende kalmasında ne sorun vardı ki?

Yatağın kenarına oturdum ve huzurla yatan Cüneyt'in yüzüne küçük öpücükler bırakarak uyandırmaya çalıştım.

"Uyan bebeğim, kahvaltı hazır," diye fısıldadım.

Cüneyt uykulu gözlerle bana baktı ve
gülümseyerek gözlerini ovuşturdu.

İlk kez onu yatarken görmüştüm ve şimdi uyanırken görüyordum.Fazla tatlıydı,
yemek isteyeceğim bir tatlılık...

"Günaydın,"dedi usulca.Onun bu hali
kalbimi ısıtırken"Günaydın,"dedim gülümseyerek.

Usulca dudaklarına yaklaşıp karşı çıkmadığından emin olduktan sonra dudaklarına küçük bir öpücük bıraktım.

Tam kalkacakken beni çeken elle dudaklarıma kapanan dudaklar bir anlığına kafamı karıştırırken hemen sonra karşılık verdim.

Cüneyt geri çekildiğinde yanağıma da bir öpücük kondurup yataktan kalktı.

Mutfağa giden Cüneyt'in arkasına takılırken onun ne kadar muhteşem olduğunu düşünmeden edemedim.

Onun bu abi gibi haline aşık olmuştum.
Etrafındaki her kesi korumak zorunda hissediyor gibi halı fazla çekiciydi.

Her kesin yardımına koşmaya çalışıp kendine gelince yorgun düşen bir adamdı Cüneyt,bu yüzden ona yardım etmekte benim görevimdi.Onun diğer her kese yaptığını ben de ona yapmak istiyordum.

İstediğim ona abilik yapmak değil sadece onu korumaktı.

Cüneyt mutfakta kahvaltı masasının başına
geçerken ben de onun karşısına oturdum.
Bu anın keyfini çıkarmak istiyordum; sanki zamanı dondurmak ve bu anı sonsuza dek yasamak gibi.

"Umarım açsındır, çünkü bugün senin için özel bir kahvaltı hazırladım," dedim.

Cüneyt, masadaki yiyeceklere bakarak
gülümsedi. "Bunu gerçekten yapmana gerek yoktu," dedi mahcup bir şekilde. "Ama itiraf etmeliyim ki, bu kadar güzel bir kahvaltıyı uzun zamandır yememiştim."

Yüzümü büyük bir gülümseme kaplarken
masada duran eline uzanarak tuttum.
Gülümseyerek bakışlarını tuttuğum eline indirdiğinde,elinin üzerini yavaşça oksadım.

Elimi geri çekip tabağını yemeklerle doldururken, yüzünün düştüğünü fark ederek şaşkınlıkla ona baktım.Elini bıraktığım için üzülmüşmüydü?

"Cüneyt bir sorun mu var?"diye soruma cevap vermediğinde derin bir nefes alarak elini geri tuttum.

"İstersen tüm gün ellerini bırakmam Cüneyt,yeter ki sen üzülme"dediğimde bana bir bakış atarak güldü"Elimi bıraktığın için üzülmedim Sayid,sadece Efes'i özledim"dediğinde sanki biri cennetimden tutup çıkarmış gibi bir hiss sardı içimi.

Doğru ya Cüneyt böyle bir şey için üzülmezdi ve benden ayrı kalmak da onu üzmezdi ama Efesden bir kaç gün bile ayrı kalmak onu üzmeye yeterdi.