Askerim bxb

30.Emin misin?

Selam nasılsınız bakalım umarım iyisinizdir 💕
Yeni bölüm geldi 🎉 🎉 🎉
Umarım beğenirsiniz 🌈 💕 🌈

"Barlas"diye fısıldadım yanımdaki bedene doğru, güzel bir gece geçirmiştik ve şimdi her tarafım ağrıyordu.

Ama içimde hissettiğim bu ağırlık bedenimdeki acılardan kaynaklı değildi.
Daha çok aklımdaki sorulardı sorun.

Barlas ise tüm bedenimi kollarıyla iyice sarmış az kalsın nefes almamı bile engelleyecekti.

"Hı"diye mırıldandı yorgunlukla"sana sormam gereken bir şey var,belki yeri ve zamanı değil ama bilmek istiyorum."
dediğimde gözlerini açarak harelerime baktı bir süre.

Başıyla onaylayıp"sor"dediğinde dünden beri kafamı kurcalayan soruyu sonunda sordum.

"Dün gece fotoğraflara bakarken bir fotoğraf gördüm bi çocukla birlikteydin."
yutkundum"Gördüğünü biliyordum,sadece senin sormanı bekledim.Kim olduğunu neden hemen bana sormadın?"diye sordu.

Şaşkınlıkla ona bakarken"Biliyor muydun yani?"dediğimde başını salladı evet derecesine.

"Şey...ben bilmiyorum,nedense sana sorarsam bana cevap vermezmişsin gibi geldi."dedim duyduğum suçluluk duygusu sesime yansırken.

Bir kolunu sırtımdan çekip saçlarıma getirerek yavaşça okşadı.

"Sorsan neden söylemeyeyim bebeğim?"
"yani belki bilmemi istemezsin fazla
yakındınız, yani yanlış anlama ama benden önce de bir erkekle birlikte olduğunu düşünmemiştim."güldü, güven verici bir gülüştü bu.
"Kıskandın mı sen?"diye sordu alaylı sesiyle, kaşlarım çatıldı aynı an"Ne alakası var,kıskanmadım bir kere!Sadece merak ettim"dediğimde başını sallayarak onayladı beni.Ama daha çok he he inandım der gibiydi bakışları.

"Emirdi adı"diye başladı konuşmaya"eski bir arkadaşım,kendisi tıpkı senin gibi benim askerimdi"duraksadı"ailesi,kimsesi
yoktu.Ama öyle sorunlu biri oldugundan değil,kendisini görsen sende anlardın."iç çekti.

"O kadar severdin ki onu,çok iyi anlasırdınız.Tıpkı senin gibi bakardı böyle çipil çipil..."gene duraksadı,yutkundu
"kardeşim gibi gördüm onu"başımı kaldırıp karanlıkta yüzünü seçmeye çalıştım, nasıl baktığını görmeye çalıştım,ama bir türlü beceremedim.

"Peki ne oldu? nerede?"diye sorduğumda bir süre sustu, konuşmayacağını düşündüğümde"şehit oldu"dedi bariz ağlamaklı sesiyle.

Anı gelen bu acı cevapla neye uğradığımı şaşırdım.

Ne dediğini iyice anladığımda o çocuğu tanımayan bende bunu duyan herkesin hissettiği aynı duyguları hissettim.

Bir tarafım Emir le gurur duyarken diğer tarafım kaybettiğimiz bu Mehmetçik için kahroldu.

Kollarımı ağlayan Barlasa sardığımda başımı göğsüne gömdüm.

Tüm bedeni sarsılırken"benim yüzümden.."
dediğinde şaşırdım."Onu koruyamadım,
ama benim için kendi canından vaz geçti"
ne dediğini anlayamadım ama şu an bu önemli bile değildi,"Başımız sağ olsun"diye bildim sadece karşılığında"Vatan sağolsun"
diyerek başımı iyice göğsüne yasladı.
Bir süre öyle yattıktan sonra zorlukla daldım uykunun kollarına.

Gözlerimi açtığımda yanımda ki boş kısma kaydı gözlerim,bu zamana kadar ne zaman Barlas la birlikte kalsam uyandığımda gördüğüm ilk şey beni izleyen kahve hareleri olurdu.

Ama şu an burada değildi ve bu garipti.

Genede her sabah kalkıp kahvaltı hazırlandığından çok düşünmemeye muhtemelen mutfakta olduğuna karar kılıp yumruk yaptığım ellerimle gözlerimi ovuşturdum,bunu yapmamdan nefret ederdi.