Askerim bxb

45.Yüzleşme

Merhaba canlarım nasılsınız bakalım umarım iyisinizdir 💕
Umarım beğenirsiniz 🌈 💕 🌈

Yazarken ben Sezen Aksu-Biliyorsun dinliyordum siz de sevdiğiniz ve sizi üzen güzel bir şarkı dinleyin bence

Çalan kapı ve içeri giren adamla birlikte Amir göz devirirken ben dışarıda çıkmak adına ayağa kalktım.
Yanından geçip gidecekken Barlas'ın elimi tutmasıyla irkilerek itmem bir olmuştu.
Dolu gozlerimle geriye doğru giderken "Dokunma bana!"diye bağırdığımda "Lütfen Efes"diye mırıldandı.

Amir yanıma gelerek kolumu tuttuğunda geri çektim elimi.
Bana bir bakış atarak "Tamam sakinleş"
diye mırıldanıp Barlas'a dönerek"Git buradan!"diye bağırdı Barlas bana bakarak hiç hareket etmediğinde"Git..."diye fısıldadım bu kez ben.

Bana doğru bir adım attığında"Efes,Efes'im dinle beni bi" güldüm"neyini dinleyeyim ha?"bir adım daha attı.

Amir onunla arama geçerken"sadece beni dinlemeni istiyorum,yalvarırım"dedi.
Dolu gözlerimi gözlerine dikerken"Amir"
diye mırıldandım,"Sen çık"şokla bana dönerken"konuşucak mısın bu adamla?"
diye sordu.

"Son kez"diye mırıldandığımda "Teşekkür ederim Efes"dedi.

"Sadece her şeyi bitirmek için konuşmayı kabul ediyorum"

Barlas'ın minnettar ifadesi hala yüzünde asılı kalmıştı.Amir'e son kez bir bakış attım.
Kararlılığımı görüp o da dışarı çıktı.

Kapı kapandıktan sonra derin bir nefes aldım ve Barlas'a döndüm
"Efes, lütfen dinle beni," dedi, sesi titreyerek.

Gözlerim dolmustu, yutkunarak cevap verdim,"Dinlemek mi? Daha neyi dinleyecegim Barlas? Yaptıkların yetmedi mi?"

Barlas bir adım daha attı, ben ise geriye doğru çekildim. "Sadece bir şans ver, açıklamak istiyorum."

Gözlerimden akan yaşları silmeye çalışarak
devam ettim, "Açıklamak mı? Neyi
açıklayacaksın? Beni mahvettin. Senin
yüzünden devremlerimden ayrılmak zorunda kaldım.Senin yüzünden her gece kabuslarla uyanıyor,aynaya bile
bakamıyorum artık,"yutkundum"Neden biliyor musun? Çünki o siktiğimin aynasına her baktığımda gördüğüm yüz Emirin yüzü"üzerine doğru bir kaç adım attığımda
önünde durdum.

"Bana bunları yaşattığın için özür dile!"diye bağırdığımda gözlerimden yaşlar durmadan akıyordu.
Yumruklarım göğsünü ardı ardına vururken "özür dilemelisin!"diye sayıklamaya devam ediyordum.

Barlas başını eğdi, gözleri dolmuştu.
Yumruklarımı tutarak yavaşça durdurdu ve ellerimi göğsüne sabitleyerek, "Özür dilerim," diye fisıldadı.

"Gerçekten, Efes. Özür dilerim."diye devam etti.
Sözleriyle kalbimde bir nebze yumuşama
hissetsem de, gözyaşlarım durmadan akmaya devam ediyordu. "Özür dilemen yetmez, Barlas.Yaptıklarının geri dönüşü yok."

Barlas bir adım daha attı ve ben geriye
çekilmedim. "Sana zarar verdiğimi biliyorum ve bunun telafisi yok. Ama sana olan sevgim gerçekti,sana dokunduğum her an Efesim,her an sana dokunduğumun, başka kimseye değil sevdiğim kişiye dokunduğumun farkında olarak dokundum."bir eli saçlarıma giderken gözlerim doldu"eskiden sevdiğim kişi değil Efes, sana dokundum,seni sevdim!
Sen benim her şeyimsin,hala da öyle. Bir sans daha istiyorum,her şeyi düzeltebilmek için."

"Her şeyi düzeltmek mi?" dedim, sesim
titreyerek. "Nasıl düzelteceksin? Geçmişi geri getirebilir misin? Acılarımı silebilir misin?"

Barlas derin bir nefes aldı ve gözlerimin içine baktı."Hayır, geçmişi değistiremem. Ama geleceğimizi değiştirebiliriz.Sana söz
veriyorum,bir daha seni asla
incitmeyecegim."

"Bu sefer doğruyu söylemeni istiyorum, Barlas.Beni neden böyle kırdın? Neden?
Eğer gerçekten beni ben olduğum için sevdiysen neden Emiri bana anlatmadın?"

Barlas, gözlerindeki pişmanlıkla bana bakarak,"Seni ilk gördüğümde ona benzediğin için dikkatimi çektin Efes.
Ama sonra seni tanıdıkça ondan ne kadar farklı olduğunu fark ettim.Ben onunla olan benzerliklerini sevmedim senin ondan farklı olan her bir hareketini,her bir yanını sevdim."saçlarıma getirdiği eliyle yavaşça saç tutamlarımla oynarken"Daha sonra sen beni kabul ettiğinde korktum, Efes.
Söylersem seni kaybetmekten korktum. Ama korkularım yüzünden seni kaybettim. Artık bu hatayı tekrarlamayacağım,"dedi.

Yüzüne bakarak Barlas'ın yüzündeki umut ışığını görmezden geldim.

Gözlerimi ondan kaçırırken geriye doğru bir adım attım.Saçlarımda dolanan eli havada kalırken derin bir nefes alıp, içimdeki kırgınlığı yatıştırmaya çalıştım.

"Barlas, seni affedemem.
Bana yaptıklarını unutamam. Seninle bir geleceğim olamaz."dediğimde Barlas, çaresizlik içinde bir adım attı bana doğru.

"Efes, seni anlıyorum. Ama seni seviyorum ve senin için savaşacağım. Beni kabul etmesen bile, seni geri kazanmak için elimden geleni yapacağım. Çünkü sen benim her şeyimsin."dedikten sonra üzerime doğru eğilip alnıma küçük bir öpücük kondurup geri çekildi.
Irkilerek geri çekildiğimde bakışları beni bir anlığına duraklattı, ama içimdeki kırıklığı ve acıyı değistiremedi. Barlas'ın gözlerindeki kararlılığı görerek, sessiz kaldım.

Hiçbir şey söylemeden arkamı dönüp kapıya doğru yürüdüm.
Kapıyı açarken, Barlas'ın sesi tekrar yankılandı.

"Ne olursa olsun, vazgeçmeyecegim. Seni hak ettiğin gibi sevecegim ve bir gün beni kabul edeceksin."

Kapıdan çıkarken, kalbimdeki ağırlık biraz daha arttı.
Dışarıda beni bekleyen Amir'e baktım, o da sessizce koridor boyu yanımda yürümeye başladı.

"Ne dedi sana?"diye sorduğunda derin bir nefes alıp göz yaşlarımı sildim.
Cevap vermedim o da daha sesini çıkarmadı.

Bahçeye çıkıp derin nefesler alarak sakinleşmeye çalıştım.

Ne yapacaktım ben şimdi,onun hala kalbimi böyle artırması bana haksızlık değil miydi?

Ben Barlas ve Efese çok üzülüyorum yaa
Umarım beğenmişsinizdir 🌈💕🌈