Askerim bxb

34.Final

Selam nasılsınız bakalım umarım iyisinizdir.
Yeni bölüm ve final bölümü geldi umarım beğenirsiniz 💕 💋

Bahçeye çıktığımda bulanık bakışlarım bir az ötede eğitim için toplanan devremlerime kaydı.

Onlara doğru yürümeye başladım,ne yaptığımın farkında değildim.Sanki bedenim benden bağımsız hareket ediyor gibiydi.

Dışarıdan nasıl göründüğümü tahmin ede biliyordum, muhtemelen hayatım boyunca hiç bu hale düşmemiştim.

Bir başkasına benzemenin karşılığı olarak hayatın bende böyle bir yara açacağını düşünmemiştim hiç.

Aklım bu düşüncelerle doluyken varmıştım bizimkilerin yanına.

Fatih bana bakıp bir şeyler söylerken hiç bir şey anlamıyordum.Cüneyt yanıma yanaşmış gözlerindeki endişeyle bir şeyler söyleyip sırtımı sıvazlıyordu,ama her taraf sessizdi.

Bu koca sessizliği delip geçen ve kendime gelmemi sağlayan sesi duydum.

"Asker,dizil!"o an sanki koca bir sesin içinden çıkdım.

Sıraya dizilirken Barlas'la göz göze geldim.
Ve gözlerinde an be an büyüyen endişeye şahit oldum.

Ama inanmadım,bu zamana kadar beni zaten o gözler kandırmıştı.

Fatih öne çıkıp selam vererek tam olduğumuzu söylediğinde Barlas bana doğru yaklaştı.

"Asker iyi gözükmüyorsun,revire uğra,bu gün eğitimden azad edildin."

Gözlerine baktım"Gerek yok komutanım"
dediğimde dişlerini sıktı.

Cüneyt omzuma vurarak"hadi"dediğinde hareket etmedim.

Barlas"Bu bir emirdir asker!"diye yeniledi cümlesini.

"Komutanım"dedim zar zor,artık sadece bundan ibaretti değil mi?

"İlk gün size ne söyledigimi hatırlıyorum komutanım bundan sonra ölüm döşeğinde olsam katılacam o eğitime böyle söylemiştim bu yüzden gitmeye hiç niyetim yok.

Bakışlarının karardığını gördüm"Asker,
sahanın etrafında on tur koşun!"dediğinde bizimkiler koşmaya başlarken ben de onlara katıldım.

Barlas'ın her bir hareketimi izlediğini fark ettiğimde gözlerim doldu.

Neden sevmemisti ki beni?
Gerçek ben sevilmeye layık değil miydi?
Bu zamana kadar yaptığı tüm o tatlı hareketler,iltifatlar Emire benzediğim için miydi?
Ona benzemeseydim diğer askerlerden ne farkım kalırdı onun gözünde?

Bu sorular aklımda dolanırken durmadan koştum koştum ayakta duramayacak halimle her kesten hızlı koştum,hırsımı atmak istedim.

Bu koşunun beni geçmişe götürmesini,
onunla hiç karşılaşmamış olmayı diledim.
Bu halim,ben sadece çaresizdim.

Beni sevmesi için her şeyini veren bir aptaldım ben.
Koşmaya devam ederken bir anda önüm kesildi, Barlas önümü kesti.

"Asker kendini öldürmek mi istiyorsun?"
diye sordu yüksek sesle
Ne diye bilirdim ki bunun karşılığında bana böyle bir soruya cevap olarak evet demeyi öğreten birine ne diye bilirdim ki?
Sustum ama göz yaşlarım neler yaşadığını haykırmak ister gibi yanaklarımdan süzüldü.

Barlas anı bir hareketle kolumdan tutarken ayakta duramayacak halimi peşinden sürüklemeye başladı.

Koridorda ilerlerken Barlas'ın kapısında bekleyen Doğuş ve Çakırla Barlas'ın adımları yavaşladı.
Ama yürümeye devam etti.
Kendi odasına girerken beni de peşinden içeriye sokarak kapıyı kapadı.