Askerim bxb

62.Revir

Merhaba nasılsınız bakalım,umarım iyisinizdir 💕
Yeni bölüm geldi 🎉 🎉 🎉
Umarım beğenirsiniz 🌈 💕 🌈

Cüneyt'den

Doğru karar vermiştim değil mi?

O zaman neden onu her gördüğümde kalbim sıkışıyor, acı çekiyordum?

Hiç bir şey yapmıyordu, kötü davranmıyor aksine her göz göze gelmemizde gülümsüyordu içimi yatıştırmak ister gibi.

Anıl'a eskisi gibi bakmıyordum,ona bakarken gözlerim parlamıyordu mesela.

Ama onu bırakamazdım da,onunla büyümüştüm ben.

19 yaşında tanımıştım onu,ilk kez birine bir şeyler hissetmiş,gay olduğumu onunla fark etmiştim ben.

Ona hissettiğim tek şey cinsel bir çekilme değildi ki şimdi onu bu durumda öylece bırakıp gideyim.

Ben onun hem arkadaşı,hem abisi,hem de sevgilisi olmak istiyordum.

Sonuncusunu asla istememişti o,ama şimdi istiyordu...

Hayatının son yıllarını yaşıyordu belki de.
Nasıl hayır derdim ki?

Nasıl bunca zaman sevdiğim adama böyle bir durumda hayır derdim?

Ben bunları düşünürken derin bir nefes aldım.

Yan ranzamda uzun zaman sonra ilk kez huzurla uyuyan Anıl'a baktım.

O gün o konuşma olmasa Sayid'in evinde,
odasında ve koynunda uyuyordum belki de...

Şu an bile sanki içten içe bunu arzu ediyordum...

Ama önemli olan benim duygularım değildi ki,Anıl'dı önemli olan.

Onun duyguları ve onun istekleriydi önemli olan!

Ömrünün son zamanlarını istediği gibi geçirmesine izin verecektim.

Onun istekleri beni mutlu etse de,etmese de.

Ona bunu borçluydum,beni bu zamana kadar hep mutlu eden o çocuğa bunu borçluydum.

Yanımdaki ranzada hareketlilik hissettiğimde yatakta bana dönüp beni izleyen Anıl'ı fark ettim.

"Ne zaman uyandın?"diye sordu gözlerini ovarken.

"Yarım saat kadar önce..."dediğimde başını sallayarak anladığını belirtti.

Hiç bir şey konuşmadık diğerleri uyanınca ya kadar.

Onlar uyandığında da hep beraber kafeteryaya indik.

Anıl önümde sırada dururken bir anda tüm kafeteryada sessizlik oldu.

Arkama döndüğümde içeri giren iki kişiye takıldı bakışlarım.

Tüm heybetleriyle Sayid ve Amir girmişti içeriye.

Onu gördüğüm an kalbim hızla atarken önüme döndüm.

Onlar bizim arkamızda sıraya girerken bir kaç asker"Komutanım buyrun öne geçin!"
dedi asker selamı vererek.

Sayid'in sesini duydum arkamda"Gerek yok!"dedi sert sesiyle.

Askerler bozar daha ısrar ettiğikten sonra iki komutanda sırada bekleyeceklerini söyleyerek öne geçmeyi kabul etmemişlerdi.

Bizimkilerle birlikte oturduğumuzda Fatih komutanlara hitaben"Buyrun bizlikte oturalım"dedi sanki komutanıyla değil de askerlik arkadaşıyla konuşuyordu.

Buna karşı Amir bize doğru bir adım attığında Sayid kolundan tuttu.

Bize doğru bir bakış attıktan sonra "Teşekkür ederiz, önemli bir konu konuşacağız"dedi soğuk bir tavırla.