Askerim bxb

46.Sayid

Merhaba canlarım nasılsınız umarım iyisinizdir 💕
Yeni bölüm geldi 🎉 🎉 🎉
Bayramınız kutlu olsun hepinizin💋💋💋
Umarım beğenirsiniz 🌈 💕 🌈

Cüneyt'den

Banklardan birine oturup, ellerimi ceplerime sokmuş öylece oturup önümdeki araçları ve o tarafta bu tarafa koşuşturan askerlere bakıyordum.

Etrafta hafif bir rüzgar esiyor, yapraklar hışırdıyor, kuşlar uzaktan civildiyordu.

Sessizlik bana iyi gelecek gibiydi.

Ama daha burada oturalı beş dakika olmadan yanıma yanaşan adım sesleri ve hemen dibime oturan adamla derin bir nefes aldım.Bir süre sessizce oturduk, sadece doğanın sesleri arasında.

'Burada biraz huzur bulurum diye düsündüm,"dedim sonunda, sessizligi bozarak.

Sayid hafifçe gülümsedi. "Bazen konuşmak, sessizliği dinlemekten daha iyi dost olur," dedi.Hemen ardından"Neden bu kadar gerginsin,Cüneyt? Seni bu kadar düsündüren ne?"diye sordu.

Derin bir nefes aldım, omuzlarımı silktim.
"Sadece... her şey çok karmasık.Sanki her şey üstüme geliyor ve nefes almak bile zorlaşıyor."

Sayid, dikkatle beni dinliyordu. "Hayat bazen bizi zorluyor," dedi yavasça. "Ama unutma, en zor anlarımızda bile yalnız değiliz. Burada, bu kardeşlik içinde, hepimiz birbirimize destek olmak için varız."

Sayid'e dönüp gözlerinin içine baktım. "Siz nasıl başa çıkıyorsunuz, komutanım? Her şeyle,herkesle..."

Sayid hafifçe gülümsedi. "Ben de zor zamanlar yasadım, Cüneyt. Ailemi kaybettiğimde hayatım altüst oldu. Ama bir şekilde ayağa kalkmak zorundaydım. Hayatta kalmak, devam etmek zorundaydım. Ve biliyor musun, bu yolculukta edindiğim dostluklar,
kardeşlikler bana güç verdi."

Başımı sallayıp, Sayid'in sözlerini düşündüm"Haklısınız," dedim sonunda. "Bu kardeşlik, bu dostluklar.. Belki de en çok ihtiyacimiz olan şey bu."dediğimde gülümseyerek elini dizlerimin üzerinde olan elimin üzerine attı.

"Bunu unutma her zaman burada olacağım,ve sen de hep burada ol.
Birbirimiz için hep yan yana olalım" dedi.

Ne cevap vereceğimi bilemeyerek ona baktığımda bir gülümseme sundu bana
"Şimdi, neden biraz daha oturup sessizliğin
tadını çıkarmıyoruz? Bazen en iyi ilaç, sadece yan yana oturup sessizce düşünmektir."

Hafifçe gülümseyerek başımı salladım.Bir
süre daha sessizce oturduk, sadece doğanın
seslerine kulak vererek, birbirimize destek
olmanın verdiği huzurla.

Sayid komutan iyi biriydi ve belli ki benim yaralarımı sarmak gibi bir isteği vardı.
Ama bunu yapa bilir miydi emin değildim.
Hele de Anıl buradayken?
Ama şimdilik elimin üzerindeki sıcak elinin kalbimi ısınmasına izin verip,Sayidin yanında bana koşulsuz şartsız sunduğu huzurunda rahatlamak istiyordum.

Biliyorum fazla kısa oldu ama umarım beğenmişsinizdir 🌈💕🌈