Askerim bxb

32.Liman'ım

Merhaba nasılsınız bakalım? Umarım iyisinizdir.
Uzun zamandır bölüm atamıyorum bugün bir bölüm daha atıcam 💋 umarım beğenirsiniz 🌈 💕 🌈

O günün üzerinden iki gün geçmişti ve bu sürede onun evine gitmemiştim.
Bir çok kez onunla gelmem için ısrar etmesine rağmen kanmamıştım.

Onunla yüz yüze gelmeye bile dayanamadım halde ona kendinin her şeyi anlatması için zaman tanımıştım.
Daha hiç bir şey söylememişti bana ve bu Doğuşla Benim ona sunduğum 3 günün sonuydu.

Bu bir kaç günde en fazla değişen şey Bendim.

Kesilmiş olan baş ağrılarım daha zorlayıcı şekilde geri dönmüştü.

Kendimi her an yorgun hissediyor ve aynaya asla bakamıyordum.Benibu kadar yoran bu iki günde onunla ne zaman yan yana gelsem gözlerime daldığını fark etmek olmuştu.

Bir insan kendi gözlerinden nefret eder miydi?Ben ediyordum.Onun yüzünden gözlerimden, bakışlarından nefret ediyordum.

Bu gün benimle konuşması gerekiyordu zorundaydı,ama eğer kendinde bunu yapma cesareti bulamazsa Doğuşla kendim konuşacaktım.

Aslında gerçekleri zaten biliyordum,sadece ondan bir kezde Barlas'tan beni nasıl salak yerine koyduğunu duymak istiyordum.

Gözlerime her baktığında gördüğü Emir'e aşık olduğunu zaten biliyordum.

Dilekçem hazırdı ve bu akşam cevabımı aldığımda o dilekçenin gideceği yerde.

Askerlik bölgemi değiştirmek ve onu bir daha asla görmemekti isteğim.

Bunları düşünürken boş odaya giren kişi de uzun zamandır benim kadar düşünceli olan Cüneyt'di.

Hiç bir şey söylemeden gelip yatakta yanıma oturduğunda yavaşça cenin pozisyonunda yatarak başını dizlerimin üzerine yerleştirdirdi.

"Yoruldum"diye fısıldadığını duyduğumda "Ben de"diye fısıldadım zar zor.

Güldü daha çok ağlamak istiyor gibiydi.
"İkimizde sevdiklerinize en hayır göremedik ha Efes?"dediğinde başımı salladım."Biliyordun değil mi?"

"Arabada hemen önümüzde ele ele tutuşmak saklamanın bir yolu değil bilmiş ol!"dediğinde güldüm aynı anda hatırladığım anılarla gözlerim doldu.

"Sen sanki saklamayı çok beceriyorsun"
sırtı üste döndü yatakta, saçlarını okşarken yüzüne baktım.

Gözlerim dolu dolu olmuşken bir damla yanağımı ıslatarak yüzümde bir yol çizdi.
Cüneyt bir elini yattığı yerden kaldırarak akan göz yaşımı sildi.

"Ne oldu kuzu?"diye sorduğunda yutkundum.

Kuzu kurta yem oldu abi demek istedim ama hıçkırıklarım konuşmamı engelledi.
Sadece"Beni sevmiyormuş"diye bildim.

Kaşları çatıldı Cüneyt ın"Ama sana bakışları"
diye mırıldandığında canım öyle yandı ki.

"Kavga mı ettiniz,o mu söyledi bunu?"

Güldüm ama bu gülüş bir mezarlıkdı.

"Bana bakarken gördüğü kişiyi sevmiş abi.
O gözlerindeki bakış bana değil, gözlerime her baktığında gördüğü çocuğaymış"

Dediğimde kafasını kucağımdan kaldırıp yatakta dikleşti çatık kaşlarıyla"Sen şunu doğru düzgün anlatsana bi"dedi.

Anlattım duyduklarımı,hissettiklerimi dinledi sadece lafımı kesmedi.İçimi dökmeme izin verdi sonra kollarını açtı iki yana bedenimi sardı iyice.

Uzun zaman sonra kendimi korunaklı gibi hissettim,sanki burada artık hiç kimse canımı yakamaz gibi.

"Gidicem ben buradan"dedim zor zor,sonra devam ettim"dilekçe yazdım."

Kollarını sardığı sırtımdan ayırdığında korkuyla onu saran kollarımı sıkılaştırdım.

Cüneyt aynı an saçlarıma bir öpücük kondurarak"Gidelim"diye fısıldadı.

Gözlerim doldu"İyi ki varsın abi"diye mırıldandım."İyi ki varsın kuzu"dediğinde yorgunluklarını yurdum gözlerimi.

O benim limanımdı ve ben batan bir gemi.

Ayyyy aşklarım haketmediler bunu. umarım beğenmişsinizdir 🌈💕🌈