Askerim bxb

68.Ziyaretçi

Merhaba nasılsınız bakalım, umarım iyisinizdir 💕

Yeni bölüm geldi 🎉 🎉 🎉

Uzunnnn bir bölüm yazdım umarım beğenirsiniz 🌈 💕 🌈

Başımı tutarak Barlas'in son anda
bavuluma koymuş olduğu ilacı attım
ağzıma ve üzerine su içerek yuttum.
Uzun zamandır baş ağrılarım azaldığı için
ilaç almayı bırakmıştım.

Barlas ise gitmeden evvel son anda
eczaneye girip baş ağrı ilacı almıştı benim
için.

Şimdi askeriyede durmadan baş ağrısı
çekiyordum.

Bir azdan Barlas'ın askeriyeden çıkış
saati gelecekti ve onu aramak için
sabırsızlanıyordum,ama aynı zamanda baş
ağrılarımın olduğunu anlarsa buraya gelme olasılığı bile vardı.

Gelmeden evvel ne olursa ona anlatmam
hakkında beni yüzlerce kez uyarmıştı.

Ama şimdi onu arayıp üzmek de olmazdı.

Doğrusu her şeyi Cüneytle konuşarak öğreniyordu gerçeği ama gene de Cüneyt'e söylersem baş ağrımı söylemezdi.

Sonuçta o benim abimdi ve ben sorun olmadığını söylemediğim için ona rapor veriyordu.

Yan ranzada yatan Cüneyt'e hitaben
"Barlas'a başımın ağrıdığını söylemezsin tamam mı?"diye mırıldandım.

Başını sallayarak"Çok mu ağrıyor?"diye sordu"Fazla değil"diye mırıldandığımda telefonuna gelen bildirime bakarak büyük bir gülümsemeyle bana döndü.

"Sayid yazmış odaya çağırıyor ben bı gidip bakayım"güldüm və onu onayladım.

Son kez bana bir öpücük yollayacak çıktı odadan.

Onun böyle iyi biriyle sevgili olması ve mutlu olması beni çok sevindiriyordu.

O çıktıktan sonra boş olan koğuşun kapısını kapayarak yatağa geçtim ve Barlas'ı aramak için telefonu elime aldım.

O anda telefon çaldı,ekrana baktığımda gülümsedim.Barlas görüntülü arıyordu.

Açtığımda ilk önce bir el görüş alanına girdi ve telofonu sabitledi.

Barlas görüş alanıma girdiğinde arabada olduğunu fark ederek kaşlarım çatıldı.

Ona bin kez arabadayken aramamasını söylemiştim.

Barlas,ekranda belirir belirmez,yüzünde her zamanki sevecen gülümsemesini gördüm.Ama arabanın direksiyonunun arkasında olduğunu görünce endişem arttı.

"Barlas,kaç kez söyledim,araba kullanırken beni arama!"dedim,sesimdeki hafif bir titremeyle.

Ona bir şey olması düşüncesi bile kalbimin deli gibi atmasına neden oluyordu.

O,gözlerini kısarak gülümsedi."Merak etme meleğim,şimdi duracağım" dedi ve hemen arabayı park edip durdurdu."Seni görmek eve girmeyi bekleyemedim, hoş benden olsa askeriyeden çıktığım gibi arardım ama araba kullanırken arasınca kızıyorsun"
dediğinde güldüm.

"Nasılsın?Başın nasıl?"diye sordu.

Gözlerinde endişe vardı,ama ona gerçeği söylemek istemedim.

"İyiyim,sadece seni özledim,"dedim ve gülümsemeye çalıştım.Fakat Barlas,benim içimdeki tüm duyguları okur gibiydi.

"Efes, bana gerçeği söyle."diye konuştuğunda arabadan iniyordu.

"Gerçekten, basım ağrımıyor"diye mırıldandım yeniden.

Kamera sarılırken bir kaç dakika sonra eve girmiş olacak ki telefonu sabitledi.