Askerim bxb

47.Pasta

Merhaba nasılsınız bakalım umarım iyisinizdir 💕
Yeni bölüm geldi 🎉 🎉 🎉
Umarım beğenirsiniz 🌈 💕 🌈

Gözlerimi ağır ağır açıp,başımı hafifçe kaldırarak etrafa bakındım.Sabahın ilk ışıkları pencereden sızıyordu.
Etrafa bir bakış attığımda hala kimse uyanmamıştı.

Yataktan kalkıp banyoya doğru ilerleyip yüzümü yıkadım,ellerimi yanaklarında gezdirip daha sakallarımın çıkmadığını doğrulayıp banyodan çıktığımda ranzama doğru ilerledim.

Yanağı toplamak için çarşafı çekeceğim sıra gördüğüm kutuyla kaşlarım çatıldı.
Fazla küçük olmayan kurdele bağlı bir kutu vardı hemen yastığımın yanında.
Ranzaya oturup elime aldığım kutunun kapağını merakla açtığımda gördüğüm küçük pasta gülümsememi sağladı.

Pastayı yavaşça kutudan çıkardığımda gördüğüm notu elime alıp okumaya başladım.

"Efes, Efes'im günaydın tatlım.
Umarım güzel bir uyku çekmişsindir, geçen gün bana her gece kabuslarla uyandığını söylediğinden bu yana doğru düzgün uyuyamıyorum.Aklım hep sende,
seni bu hale benim soktuğumu biliyorum ama her gece sana sarılıp acını hafifletmek istiyorum.
Sana en sevdiğin pastadan aldım çikolatalı ve küçük çikolata parçacıklı.
Biliyor musun sensiz olduğum zamanlarda hep bu pastadan yedim,ve gerçekten güzelmiş.
Umarım bana kızgınlığını bir kenara bırakıp bu pastayı yersin ve çok güzel bir gün geçirirsin

Barlasdan"

mektubu okurken dolan gözlerimi silerken pastaya küçük bir bakış attım.
Mektubun hemen sonunda küçük bir kalp vardı, şu an bu mektubu yırtıp atmam gerekirdi ama kalbim aklımın hemen önünde nöbet tutuyordu.

Derin bir nefes alıp mektup ve pastayı kenara bıraktım.
Bir gözüm hala pastadayken yatağı toplamaya başladım.Ben yatağı topladığım sure zarfında devremlerimde uyanmıştı.

Çocuklar pastayı görüp sorgulamaya başladıklarında pastayla birlikte odadan kaçmış ve kafeteryaya inmiştim.

Bir çay alıp pastamla yerime geçtiğimde yanıma oturan Cüneyt'e kısa bir bakış atıp çatalımı pastaya daldırdım.

Ağzıma attığım dilimle"sen de ister misin?" diye sordum.
Cüneyt çatık kaşlarıyla beni izlerken "nerden çıktı bu?"diye sordu.
"Pastaneden çıktı nereden çıkacak?"diye verdiğim karşılıkla komik bulmamış olacak ki"Efes!"diye uyarı yaptı sert sesiyle.

Katlayıp cebime koyduğum mektubu çıkarıp ona uzattığımda alarak okumaya başladı.
Her an kaşları daha fazla çatılırken sinirle masaya bıraktı mektubu.
"Sen bu adamı affetmeyi mi düşünüyorsun" diye sorduğunda sadece ona baktım.
Emin değildim fikirlerimden.

"Efes bu adamın seni ne hale soktuğunu unuttun mu sen?"diye yeniden sorduğunda "unutmadım"diye mırıldandım.

Başımı aşağı eğdiğimde daha sakin bir sesle "o adam senin hayatını mahvetti Efes.Bak anlıyorum kafan karışık onu yeniden karşında görmen eski duygularını canlandırıyor ama buna kaçamazsın"

Başımı salladım anladığımı belli edercesine
"Ben sadece pasta yemek istedim" dediğimde içeri giren üçlüyle ikimizin de bakışları onlara kayarken Barlas'ın gözleri etrafı tarayıp harelerime dokundu.

Hemen sonra yanımda oturan Cüneyt'e ve ardından karşımdaki pastaya kaydı.
Üçlü çaprazımızdaki masaya oturduğunda Barlas'ın başını yere eğmesine bakmayarak gamzelerinden gülümsediğini anlıyordum.

Onun gülümsemesini uzun zaman sonra gördüğümde içimi garip bir his bürürken Cüneyt elini omzuma koyarak beni kendine doğru çevirdi.

"Efes bu adamı hala seviyor musun?"
Başımı salladım iki yana doğru "Bilmiyorum"dediğimde derin bir nefes aldı.
"O adamdan uzak dur Efes,bir daha seni o halde görmeye dayanamam ben."
dediğinde ne diyeceğimi bilemedim.

Ne hallere düşürmüştü beni bu adam?
Muhtemelen gerçekten sevmemişti bile ama her şeye rağmen bu adamın bana aldığı pastayı yiyordum ve bu beni mutlu ediyordu.

Bunları düşünürken içeri giren devrimlerim hepsi gelip yanımıza oturduğunda Fatih"lan o pasta nerden çıktı?"diye sordu.

Cüneyt"Sana ne lan?"diye cevap verdiğinde Fatih pastayı kendine çekicekken Cüneyt izin vermedi.
"Efes'in o!"dediğinde ayağa kalkarak"Boş ver yesin!"diye mırıldanıp çıkışa doğru ilerledim.
Cüneyt arkamdan"Ne oldu?"diye sorduğunda"Hava almam gerekiyor!"diye mırıldandım.

Dışarı çıkıp adım adım ilerledigimde derin bir nefes aldım.
Gözlerim dolu dolu olurken bir anda kolumu tutan elle önüme geçen beden bir olurken Barlas'ın kahveleriyle buluştu gözlerim.

"Efes?"diye sordu beni dikkatle sürerken.
Elimi tutan ellerini çektiğimde derin bir nefes aldım"Barlas ben seni affedemem ki?
Ben affetsem bile o içerde gördüğün adam varya her gece nöbetimi tutan, sırf ben rahat uyuyayım diye tüm gece uyanık kalıp bana sarılan o adam affetmez seni!"
dediğimde derin bir nefes aldı.

"Effettiricem,sana kendimi affettiricem!"
dediğinde dolu gözlerimden akan yaşı silerek"yalnız kalmak istiyorum!"diye mırıldandım.Önünden çekilirken
"Sadece şimdi yanlız bırakıyorum seni Efes,bir daha asla yanlız kalmak isteyecek bir duruma sokmayacağım seni!"

Güldüm yanından geçip gitmeden hemen önce"bir daha beni öyle bir duruma sokmana ben izin verir miyim sanıyorsun?"diye sordum.

Belkide verirdim,hem de bal gibi verirdim çünki aptalın tekiydim.
Ama artık ona ne kadar bağlı olduğumu bilmeyecekti!

Umarım beğenmişsinizdir 🌈💕🌈