65.Gerçek aile

1.3K 67 48
                                    

Merhaba nasılsınız bakalım 💕

Umarım iyisinizdir

Yeni bölüm geldi 🎉 🎉 🎉

Umarım beğenirsiniz 🌈 💕 🌈

Medya:Deniz

Gözlerimi araladığımda odanın loş ışığında
kendime gelmeye çalıştım.

Nerede olduğumu algılayamazken boş, çoğunluğu siyahla dekore edilmiş odaya baktım.

En son Barlas'la arabaya binmiş ve ağlayarak uyuya kalmıştım.

Barlas'a nereye gittiğimizi sormak hiç aklıma gelmemişti.

Şimdi odada yalnızdım, Barlas neredeydi?
Burası neresiydi?

Bunları düşünerek uzun süre yatakta kalıp sonunda ayağa kalktığında pencereden dışarı bakmıştım.

Bir evdi burası,iki katlı bir ev.

Koca kapılı bahçeye bakıyordu.

Muhtemelen Barlas bir ev tutmuştu.

Bunları düşünerek odada olan koca boy aynasına baktım.

Gözlerim ağlamaktan şişmiş, saçlarım dağılmış, gerçekten harap haldeydim.

En son Barlas yüzünden bu hale geldiğimi düşündüğümde şimdi onunla huzur bulacağımı düşünmek garipti.

Yüzümü yıkamak için banyo olduğunu düşündüğüm kapıyı açtığımda yapılmamıştım.

Yüzümü yıkamak için girdiğim yerde bir kaç katlı kıyafet görmemle Barlas'ın bıraktığını anlamam bir olurken duşakabin'e doğru yürüyerek suyu açtım.

Duşun altında suyun rahatlatıcı etkisiyle bir süre durdum.Akan suyun sesi, düşüncelerimi bir nebze olsun dağıttı. Zihnimdeki karmaşa biraz da olsa hafifledi.

Yüzümü yıkadıktan sonra, banyoda bulduğum temiz bir havluyla kurulandım. Barlas'ın bıraktığı kıyafetleri giyip aynada kendime yeniden bir bakış attım.

Biraz öncekine kıyasla daha iyi görünüyordun.

Saçlarım sadece havluyla kuruttuğumdan yaş ve Barlas benden çok daha iri olduğundan kıyafetler de üzerime fazlasıyla büyüktü.

Altımda kətan bir pantolon üzerinde her evde mutlaka olan beyaz bir t-shirt vardı.

Aynada son kez kendime baktıktan sonra odadan çıkıp hemen kapının önündeki merdivenlerden aşağıya doğru inmeye başladım.

Aşağı indikçe konuşma sesi duydum.
Merdivenin son basamağına geldiğimde,
geldiği yöne doğru ilerlemeye devam ettim. Yavaşça yaklaşıp kapının aralığından içeri baktım.

Barlas, bir kadınla konuşuyordu. Kadının yüzünü görünce onu hemen tanıdım. Barlas'ın annesiydi. Kalbim bir an duracak gibi oldu.

Onun burada ne işi vardı?

Kadın"Iyi olacak mı?"diye sordu Barlas'a hitaben.

Barlas başını iki yana sallayarak onayladı onu"Iyi olacak,onun yanında olacağım.
Ailesinin yokluğunu bir an bile hissetmesine izin vermeyeceğim!"

Annesi gülümseyerek elini omzuna koydu Barlas'ın.

"O da benim oğlum sayılır,sen merak etme burada iyi olacak!"

Barlas'da gülümseyerek"Biliyorum"diye mırıldandı ve annesine sarıldı.

O an neden diye sordum kendi kendime,
neden benim annem de beni kabul etmedi?

Askerim bxbHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin