Merhaba nasılsınız bakalım umarım iyisinizdir 💕 Yeni bölüm geldi 🎉 🎉 🎉 Umarım beğenirsiniz 🌈 💕 🌈
Kapının önünde duruyordum. Kalbim heyecanla çarpıyordu. Aylardır bu anı bekliyordum ve nihayet ailemi görecektim.
Yanımda Barlas'ta vardı. Ablası doğum yapmıştı ve çocuğu görüp ablasını hastaneden çıkıcaklardı.
Barlas'ın hiç hayatını sorgulamadığımı ve onun hakkında hiç bir şey bilmediğimi fark etmiştim. Ablası ve küçük bir erkek kardeşinin varlığını daha yeni öğrenmiştim.
Bunu onunla kesinlikle konuşmam gerekiyordu.
Buraya gelmek beni mutlu etmişti,ama Elif'i bırakmak beni çok üzmüştü. Bir kaç günde ona çok bağlanmıştım.
Çocukların hepsini yetimhaneye yerleştirmişlerdi.
Arada ziyazete gitmiştik ama onu hala özlüyordum.
Barlas,ben ve o bence güzel bir aile ola bilirdik.
Tabi bu zordu,biz onu evlat edinemezdik. Bunu bilmek berbat bir duygudu.
Bir kaç günlük bu tatili ikimiz İstanbul'da geçirmeye karar vermiştik ve sonra o İzmir'e ben Ankara'ya döndücektim
Derin bir nefes aldım ve kapıyı çaldım. Kapı yavasça açıldı ve annem karşımda belirdi "Annem..." dedim sessizce, boğazım düğümlenmişti.
"Efes!" Annemin gözleri dolmustu. Hemen bana sarıldı. "Oğlum, hoş geldin!'
Babam da kapının arkasından belirdi. "Oğlum,hoş geldin!" dedi ve o da bana sıkıca sarıldı. Barlas bir adım öne çıktı ve annemle babamın elini öptü.
"Merhaba efendim"dedi Barlas. Annem ve babam hemen Barlas'ın elini sıktılar. "Hos geldiniz, komutanım. Buyurun,içeri gelin."
Barlas, nazikçe gülümsedi. "Teşekkür ederim, ama sizi rahatsız etmek istemem. Sadece Barlas'ı bırakmaya gelmiştim."
Babam hemen itiraz etti. "Olur mu öyle şey, komutan? Sizin gibi değerli bir misafiri Bir kahve içmeden bırakmayız!" Annem de aynı şekilde destekledi. "Evet komutanım, lütfen bizi kırmayın."
Barlas"Bu kadar ısrar ediyorsunuz madem" diyerek içeri geçerken"Ama çok kalamam" dedi.
Barlas, içeri geçerken salonun sıcak atmosferi onu karşıladı. Annem hemen mutfağa yönelip kahve hazırlığına başladı. Babam, Barlas'a oturması için yer gösterdi.
"Efes, nasılsın?" diye sordu babam, gözlerinde endise ve merak dolu bir ifadeyle.
"Iyiyim baba,tüm komutanlarım birbirinden iyi" dedim. Göz ucuyla Barlas'a baktım, o da hafifçe başını sallayarak onayladı beni.
"Eee sen Ankara askeriyesine tahliye olmamış mıydın? Barlas komutan İzmir'de görev yapıyor?"diye sordu babam.
"Ah öyle olmasına öyle ama biz önemli bir görev için Barlas komutan ve Amir komutanın timi birleşti.Zaten ikimizde Ankara'dan geliyoruz"
Annem, elinde tepsiyle geldi. Üç fincan kahve ve bir tabak kurabiyeyi masaya yerleştirerek "Buyurun, sıcak sıcak için," dedi annem ve yanıma gelip oturdu.
Babam hemen Barlas'ı darlayarak "Eee komutan bizim eşek sıpası nasıl?Iyi yapıyor mu askerliğini?"diye sordu. Hemen ardından"Yanlış bir hareketi varsa çekelim kulağını!"diye devam etti.
Kaşlarım havalanırken"Baba!"dedim, Barlas gülerek"Yok Yok gerek yok kulağının çekilmesine"dedi gülerek.
Hemen ardından"Efes'in ailesi olarak ne kadar gurur duymanız gerektigini bilmenizi isterim. Kendisi çok cesur ve özverili bir asker."dedi. Babama bir bakış attığımda yüzünde gurur dolu bir gülümsemeyle Barlas'ı dinliyordu.
"Biz zaten onunla her zaman gurur duyuyoruz, komutan. Ama sizin gibi birinden bunu duymak çok daha özel."dedi
Kahveler içilirken, sohbet koyulaştı. Barlas, birkaç anısını paylaştı babam da kendi gençlik günlerinden hikayeler anlattı.
Annem ise her fırsatta bir şeyler ikram ederek misafirperverligini gösterdi.
Annem"Yemeğe kalsaydınız?"dediğinde Barlas"Yok artık gitmem gerek"diyerek nazikçe reddetti.
"Işiniz biterse gelirsiniz akşama değil mi?" diye sorduğumda annem de hemen lafa atlayıp"Işiniz erken biterse gelin mutlaka!" dedi.
"Her zaman başımızın üstünde yeriniz var, komutanım," dedi babam. Barlas, nazik bir şekilde gülümseyerek elini uzattı. "Teşekkür ederim.Eğer ablam hastaneden erken çıkarsa gelirim akşam yemeğine"
Barlas arabasına binip uzaklaştığında annem, "Oğlum, seninle gurur duyuyoruz," dedi ve beni bir kez daha kucakladı. Babam omzumu pat patlayıp"Afferim!" dediğinde gülerek içeri geçtim.
"Anne ben yorgunum biraz dinlenmek istiyorum.Akşam yemeğine uyandırırsın beni olur mu?"diyerek odama çekildim ve yatağıma uzandım.
Barlasla resmi olarak çift sayılıyorduk ve bu duyguyu yeniden hissetmek güzeldi.
Belki o günlük olmasa hala içimde bir şüphe olurdu,ama o günlük sayesinde artık şüphem kalmamıştı.
Beni seviyordu ve parmağımızda aşkımızın sembolü olarak yüzüklerimiz vardı.
Çok güzel hissediyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sizce hangi karakterin vibeını veriyor? Ben ilk Efes ve Cüneyt Vibe aldım ama şuan Anıl Vibe veriyor gibi hissediyorum🫠
Ayyyy aileyle yakınlaşmalar da başladı, bir tek sevgili olduklarını açıklamak kaldı🎉 Sizce ailesi ne tepki vericek? Umarım beğenmişsinizdir 🌈💕🌈
