Chapter - 74

13.8K 2.1K 266
                                    

Unicode

ဆွေ့ဆွေ့မင်းကိုစွန့်လွှတ်လိုက်တာလား
___________________________________

ရှန်ရှင်းဆွေ့ ဒီစကားကိုကြားတော့ အနည်းငယ်ကြောင်အသွားခဲ့ပြီး သူမေးလိုက်တယ် "ဘယ်သူကကျွန်တော့်ကို လာဖို့ဖိတ်ခေါ်လိုက်တာလဲ?"

အစေခံလေးက ပြုံးကာပြောလာတယ် "သခင်မကြီးပါ"

ရှန်ရှင်းဆွေ့ အမေပြောတာကြားဖူးတယ်။ သခင်မကြီးလုပ်တဲ့ စွပ်ပြုတ်ကအရမ်းသောက်ကောင်းတယ်တဲ့။ ဒီသခင်မကြီးအကြောင်းကို အမေအများကြီးမပြောဖူးပေမဲ့ သူမကလူကောင်းတစ်ယောက်ဆိုတာကိုတော့ ရှန်ရှင်းဆွေ့ခန့်မှန်းလိုက်နိုင်တယ်။

ရှန်ရှင်းချန်ကပြောလာတယ် "မင်းလိုက်သွားလိုက်လေ သခင်မကြီးကအရမ်းကောင်းတယ် ငါ့ကိုတောင်ဟုန်ပေါင်းပေးဖူးသေးတယ်!"

ရှန်ရှင်းချန်ရဲ့ အဲဒီရိုးရှင်းတဲ့ကမ္ဘာငယ်လေးထဲမှာတော့ ဟုန်ပေါင်းပေးတဲ့သူက လူကောင်းပဲဖြစ်တယ်။

ရှန်ရှင်းဆွေ့ ရယ်လိုက်ပြီး ခေါင်းညိတ်ကာပြောလိုက်တယ် "ကောင်းပြီ ငါအခုပဲသွားလိုက်မယ်"

သူတို့နှစ်ယောက်အတူတူ စည်ကားနေတဲ့ဧည့်ခန်းကိုဖြတ်လာခဲ့ပြီး ရှေးခေတ်ပုံစံသစ်သားလှေကားကနေ အပေါ်ထပ်ကိုတက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ခပ်မြန်မြန်ပဲ အပေါ်ထပ်ကိုရောက်လာခဲ့တယ်။ ဖုမိသားစုအိမ်တော်ကြီးရဲ့ ပြင်ဆင်ထားတဲ့ပုံစံက ရှေးကျပြီးရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲဖြစ်တဲ့အပြင် သမိုင်းကျတဲ့ခံစားချက်မျိုးကို လုံးဝခံစားနိုင်လေတယ်။ နံရံပေါ်မှာ လက်ရေးလှပန်းချီတွေချိတ်ဆွဲထားပြီး မှန်ဗီရိုထဲမှာ ပန်းအိုးတွေပြထားတာက လက်ရာမြောက်လှတယ်။

အရှေ့ကသွားနေတဲ့အစေခံလေးက သွားရင်းပြောလာတယ် "လူကြီးမင်းမလာခင်ကတည်းက သခင်မကြီးက လူကြီးမင်းအကြောင်း တစ်ချိန်လုံးပြောနေတာ"

ရှန်ရှင်းဆွေ့ မေးလိုက်တယ် "သခင်မကြီးက ကျွန်တော့်ကိုသိတယ်လား?"

"သိတယ်ဗျ" အစေခံလေးကပြုံးကာ "သခင်မကြီးက လူကြီးမင်းရဲ့အစီအစဥ်တွေကြည့်တယ် ပြီးတော့လူကြီးမင်းရဲ့သီချင်းတွေလည်း နားထောင်တယ်"

အမြောက်စာခံအတုအယောင်သခင်လေးကပြန်လည်မွေးဖွားပြီးတဲ့နောက်မှာထိတ်လန့်သွားရပြီWhere stories live. Discover now