CHAPTER 57

117 5 1
                                    

JEUSH POV


Habang pinapanood ko ang pag-alis ni Lael, ay siya rin sakit na nararamdam ko. A part of my self wants to stop here but wala akong ibang ginawa kundi ang panoorin lang siya.


Nang tuluyan siya mawala sa paningin ko ay saka lang ako natauhan. Fvck, I should be happy 'cause I can no longer see her. But this damn feeling made me want to go after her. I feel a strange pain in my heart instead of being celebrating 'cause she finally signed the annulment. But only to see myself in regrets. Nang makita ko ang mukha niya kaninang nasasaktan while saying that she really loves me, parang akong pinagsusuntok. I wanna hug and kiss her but I felt guilty. Hindi ko siya kayang halikan gayong hinalikan ako ni Rhinaya kanina. I feel like I was cheating on her.


Wala sa sariling pinunit ko ang annulment.


"Fvck!" Paulit-ulit akong napamura at pinagsisipa ang mga bagay na malapit sa'kin.


Why I am feeling like this? I should celebrate this victory but it feels like I just lost my lucky card.


Mabilis akong humakbang papunta sa elevator at paulit-ulit itong pinindot.


"Fvck! Faster. Open." I frustratedly mumbled. Napasabunot ako sa sarili kong buhok. I hate myself for treating her badly. If only I can reverse the time I would have treated her better. I shouldn't have pushed her to sign the annulment.


Bumalik ako sa event hall to find her. Ngunit hindi ko siya mahagilap. I can't find her parents too including my Mom and Dad.


"Mr. Sinatra, congratulations with your newly launched applications. We're looking forward to it." Mr. Anderson greeted but I couldn't even give him a smile. I just give him a handshake and immediately excuse my self.


"Wait, bro. Where are you going? The event isn't done yet." It's Keith. He's with Marie. Lael's bestfriend.


"Have you seen, Lael?" I asked them. Confusion flashed on their faces. Nagkatinginan pa silang dalawa.


"N-no. is something wrong? You look so bothered." Ani Keith. Mahinang napamura naman ako.


"T-teka nga, akala ko ba pinuntahan ka ni Reah upang makipag-usap sa'yo?" Wika naman ni Marie. Napaiwas ako ng tingin sa kanila. I felt guilty of what I have done to her that I couldn't even face her friends.


"I have to go." Agad na paalam ko at mabilis na tinungo ang daan papunta sa ground floor.


Halos takbuhin ko na ang sasakyan at mabilis iyon na pinasibad. I immediately parked it at pumasok agad sa gate. Gulat akong napatingin nang makita doon ang ilang mga tao na hinahakot palabas ang ilang gamit ni Lael.


"What are you doing?" Takang tanong ko sa kanila nang makita ang ibaba na kabababa lang dala ang malaking maleta.


"Pasensiya na ppo, sir. Inutusan lang po kami na kunin ang mga natitirang gamit ni ma'am Reah." Sagot ng isang lalaki habang may buhat itong karton.

Love Beyond Sundown | CompletedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon