...
Testler ve sınavlar.
Rin ne kadar süredir oradaydı kestiremiyordu. Tek bildiği canının yandığıydı. Test dedikleri şeyler 3 aşamadan oluşuyordu. Zeka,Beden ve Zihin.
Zeka kısmını kısa sürede geçmişti zorlanmadan. Beden dayanıklılığı da kolaydı. Yuma ilk iki testi geçtiği için onu tebrik etmişti hatta.
Ama hiç kimse son aşamanın bu kadar lanet olduğunu kıza söylememişti.
Zihin.
Rin, bir türlü geçememişti işte bu kısmı.
Çünkü bu kısımda, bir şey öğrenmiyordun. İçindeki şeytanla, kendinle yüzleşiyordun.
Ve Rin o şeytanla yüzleşemiyordu.
Sonsuz bir döngünün içine düşmüştü.
Sürekli zihnine odaklanıyor, giriyor ve kendisiyle yüzleşiyordu.
Kendi kötü hali ve Sanbiyle.
Sonsuz bir savaş döngüsüydü bu.
Acı çekiyordu.
Geçmişi ona eziyet ediyordu.
Ne zaman zihninde kendisi ile savaşsa, geçmişi gözlerinin önüne geliyordu.
Acı çekiyordu.
Zihni, ona Acı çektiriyordu.
...
Kahkaha sesleri duyuldu.
"Gerçekten...
Bu halinle kötü olan tarafına ve Sanbi'ye rehberlik edebileceğini mi zannettin? Yazık."
Alaylı sesler genç kızın kulaklarını doldururken acıyla düştüğü yerden kalktı. Kendisine karşıdan alayla bakan, bir diğer kendisine baktı.
Kötü tarafına. Şeytani tarafına.
"Köyün bize, kardeşimize neler yaptığını unuttun mu!? Acı çekiyorsun. Geçmişten korkuyorsun. Küçük bir bebek gibisin, ben olmasam bir hiçsin sen."
Rin sinirle baktı. Koştu.
"Kes sesini!"
Tekme attı kendi klonuna, ama tekmesi havada yakalandı. Kötü tarafi gülümsedi.
"İyi deneme küçük kuş."
Ve kendisini sertçe başka bir tarafa savurdu. Rin, sırtı duvarlara çarparken inledi. Kendisini yerde buldu.
Canı ölesiye yanıyordu, rakibi çok güçlüydü. Onu yenemiyordu.
Kimse ona yardım etmeyecekti.
Kahkaha sesleri yeniden kulağına geldi.
"Gerçekten aptal bir kardeş, köy ve dünya için mi tüm bu yaşadığın Acı? Onlar sana,bana,bize hiç değer vermezken! Kendini kandırma Rin! Senin benden başka hiç kimsen yok! Aptal kardeş sevdasından vazgeç artık! Sana yardım edemeyecek."
Rin yumruklarını sıktı. Haklıydı.
Naruto ne de bir başkası.
Ona yardım edemezdi.
Ağzındaki kanı tükürdü. Sallana sallana ayağa kalktı. Güldü.
"Haklısın."Dedi.
"Bana kimse yardım etmeyecek."
Şeytani tarafı buna gülümsedi.
"Buna sevindim. Sonunda aklın başına-"
Kız devam etti sırıtarak.
"Ama bu benim pes edeceğim anlamına gelmez."
Diğer tarafı gözlerini kıstı.
"Pes etmeyeceksin demek. Bana başka çare bırakmadın ukala kız."
Ve bir anda elini şıklatmasıyla Rin kendisini ormanlık bir alanda buldu.
Burası...
Oldukça tanıdıktı.
"Lütfen! Bırakın Beni! Ben size ne yaptım!"
Ağlayan bir kız sesi.
Karanlık bir orman.
Yüzü kapalı, yabancı bir köyden oldukları belli olan shinobiler...
Rin gözlerini şokla açtı. Titremeye başladı. Bunu...hatırlıyordu. O defalarca kez zihnine giren, bir türlü hatırlayamadığı bir anıydı bu.
Sonunda hatırlıyordu, en yanlış ve korkunç zamanında. Bilinçaltı çöplüğünde yatan, silinen anılarından, kendisini istemsizce koruduğu dehşet anılarının belkide en önemlisi buydu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Born To Die | Rin&Sasuke
Fanfiction... Gözleri dolu doluydu kızın. Kolay ağlamazdı, ama şuan... O kadar karışıktı ki durum. Ne hissedeceğini bilmiyordu. Ne yapmalıydı nereye gitmeliydi? Kardeşini çok seviyordu,canından çok. Ama o... Neden? O yanlış yapmamıştı. Sadece onu korumuştu. U...
