...
Aynı saniyeler içerisinde Kabuto'dan sürpriz bir saldırı yemişlerdi. Ama Neyseki yenmek zor olmamıştı. Sai de yardım etmişti, takımına.
Kabuto onu kurtardığı an, onu etkisiz hale getirmişti. Kendisine şaşkınlıkla bakan çocuklar, neden böyle yaptığını sorduğunda basitçe cevaplamıştı.
"O bağı görmek istiyorum."
Tek istediği ve merakı buydu işte. Gerçekten o hissi görmek istiyordu. Böylelikle Kabuto'dan öğrendikleri kadarıyla Sasuke'yi aşağıdaki yüzlerce odada aramaya koyuldular. Çocuk, tam olarak bilmediğini ancak odalardan birinin onun odası olduğunu söylemişti. Ararlarsa bulabilirlerdi. Ancak, Orochimaru da oradaydı. Yani...
Onunla karşılaşabilirlerdi de.
Rin çocuğun gözlerine bakınca görmüştü.
Hepsinin öleceğini düşünüyordu.
Kendi kendine alayla güldü. Aptal bir yılan deliğinden ölmeye niyeti hiç ama hiç yoktu. Kendi ölümünü kendi belirleyecekti. Ve, kesinlikle burası değildi.
Kabuto'nun başına bir klon dikmiş, onu Mokuton ile bağlamış ve ayrılmışlardı.
Aşağıya bindikleri zaman aramaya başlamadan önce yeniden eski takımlarına ayrılmışlardı. Hoş, bu Rin'in işine gelirdi.
Tek olmak çok daha iyiydi.
Herkes ayrıldıktan sonra bir kaç saniye gözlerini kapattı ve Sasuke'in çakrasının geldiği yeri hissetmeye çalıştı. Tam bulmuştu ki, başına giren ağrıyla yere doğru eğildi acıyla.
Canı çok yanıyordu, duvara doğru dayanmıştı. Kafasını toplayamıyordu, vücudunun çeşitli yerleride yanıyordu. Kyuubi çakrası zehir etkisi yapıyor olmalıydı, o patlamada aldığı yaralar yeni yeni canını çok yakmaya başlamıştı. Daha azdı, her geçen saniye çoğalıyordu. Yumruğunu duvara vurdu, pes edemezdi.
Yeniden yürümeye, hayır bu sefer koşmaya başladı. Çakrasının kullandıkça canı yanıyordu şuan, biraz beklemeliydi. O zamanda kadar da diğerleri gibi koşacaktı. Onlardan önce o çocuğu bulup...
Bitirmeliydi.
Karanlık, koşuşturma sesleri, nefes nefese sanki bir kovalamaca...
Bütün bu sesler kafasında yankılanıyordu. Sahi ya...
Onlar nasıl duymuyordu...
Aradan dakikalar geçti.
Genç kız, duvardan destek alarak durdu. O kadar koşmuştu ki ciğerleri acıyordu artık. Keşke koşmanın bir sonucu olsaydı ama hayır. Olmamıştı, henüz hiç kimseyi bulamamış üstüne bu zindan gibi alanda kaybolmuştu. Başı çatlayacakmış gibi hissediyordu, belki de çakra zincirlerini kullanmamalıydı. Ne zaman onları kullansa...
İşte böyle acı içinde kalıyordu. Ve tabikide Orochimaru...
Aklına ona söyledikleri geldi yeniden, Chunin sınavında. Ailesi hakkında bilgi istiyorsa ona gelmeliydi Sasuke ile...
Alayla güldü kız, ifadesi sertleşmeden ve patlama sesleri duyulmadan hemen önce.
"Lanet Orochimaru!"
Duvara yumruk yaptığı eliyle sertçe vurduktan sonra yeniden koşmaya başladı. Patlama sesi gelmişti. Yani... Sasuke'yi bulmuş olmalıydı birileri. Kardeşi ya da arkadaşları...
Arkadaşları ve kardeşi yalnızken o burada oyalanamazdı. Ya başları dertteyse ya canları yanıyorsa?
Rin Uzumaki buna kesinlikle katlanamazdı.
Ayaklarında derman kalmayıncaya kadar bir sağa bir sola koşuşturup durdu. Doğru yolu bulmak, aydınlığa erişmek için. Fazla endişe kafasını bulandırıyorsun zaten ağrıyan kafasını. Toplanmaya çalışarak bir kaç saniye durdu yeniden. Derin derin nefes alıp veriyordu, usulca gözlerini de kapattı.
Sakinleşmeliydi. Toparlanmalıydı. O bir Uzumaki'ydi, yapabilirdi.
Sakinleşirse, kardeşinin çakrasını hissedip yerini bulurdu. Ne de olsa o da bir Uzumaki'ydi. Sasuke'yi boşvermişti, Naruto için endişeleniyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Born To Die | Rin&Sasuke
Fanfiction... Gözleri dolu doluydu kızın. Kolay ağlamazdı, ama şuan... O kadar karışıktı ki durum. Ne hissedeceğini bilmiyordu. Ne yapmalıydı nereye gitmeliydi? Kardeşini çok seviyordu,canından çok. Ama o... Neden? O yanlış yapmamıştı. Sadece onu korumuştu. U...
