Tüm yaşanmışlıklarının 'yanlıştan' ibaret olduğunu öğrenen bir kadın, yıllarca bir başkasını seven, canları bilen bir aile.. kader onları yıllar sonra bir araya getirmişti.
Klasik bir karıştırılmış bebek hikayesi miydi bu ? Hayır, çok daha fazlasıyd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu. İnsanın içine atmasının, güçlü görünmeye çalışmasının en yorucu hâli bu olsa gerek'
-Dostoyevski;
''Oy vermeyi ve satır arası yorum yapmayı unutmayın lütfen, iyi okumalar 💗''
■□■□■
"İkinci bölüm-Mektup"
Beynim çatlıyordu.
Evet, beyin ismi verilen bu organın çatlaması mümkünse şuan bu gerçekleşiyordu.
Gözlerimi kapattım. Bir süre öyle sakladım. Yeniden açtım.
Etrafa baktım. Daha sonra gözlerim masanın üzerindeki kutuya ilişti.
Bezgin bir tavırla nefesimi üfledim. Bu bir rüya değildi ve ben ne kadar gözlerimi kapatıp açarsam açayım bulunduğum mekan ve kavram değişmiyordu.
Bu gerçek olamazdı. Olmamalıydı..
Bunca sene sonra bununla karşılaşmamalıydım.
Daha fazla oyalanamaz, bu gerçekten kaçamazdım.
Ne mi oluyordu ?
Cenazenin üzerinden bir hafta geçmişti.
Her şey kendi akışında ilerliyordu. Her gün kalkıp benzer şeylerle uğraşıyordum. Ta ki bugün'e kadar.
Anne kişisinin ne varlığından ne de yokluğundan fayda görmemiştim. Sabahın erken saatlerinde bir avukat dikilmişti kapıya. Bir haftadır 'taziyede' olduğumuz için bugün gelmeyi uygun bulmuştu.
Onun vasiyetini belirtecekti. Bunun için gelmişti ve evdeki herkes bunu biliyordu.
Anneannem'den onlara hiç bir hayır gelmeyince bire gibi ona yapışmışlardı. Anneme. Kendi evladına bir hayrı dokunmayan kadın, kardeşleri, kardeşlerinin eşleri ve onların çocukları için çok uğraşmıştı vakti zamanında.
Bahar Asilzade'nin pohpohlanacak bir serveti yoktu. Bir kaç şey vardı sadece. Bu onlara asla yetmese bile bir kaç evin, tapunun, araba ve benzer bir kaç emlağın onlara kalmasını bekliyordular.
Gerçek anlamda aç köpekten farksızdılar..
Ve avukat vasiyeti açıklamıştı. Beklediğimiz gibi de olmuştu. O kadın, yani benim annem üzerine olan bir kaç şeyi onlara bırakmıştı.
