Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Yıkılmak binaya mahsus bir şey değil ki, Züleyha. Bir insanın, bir cümle ile yıkıldığını gördüm ben.'
-Cahit Zarifoğlu;
■□■□■
"Yirminci bölüm-Tehlike"
Kapının önünde daha fazla duramayacağıma karar verince içeriye doğru adımladım. Beni gören korumalar anında kapıyı açmıştı.
Etrafa göz gezdirince sadece Alper'in burada olduğunu gördüm.
Bahçeye kurulmuş verenda da oturmuştu. Biraz daha yaklaşınca önünde test kitapları olduğunu anladım.
Ders çalışıyor olmalıydı.
Beni farkedince anında ayaklanmıştı.
"Merhaba," dedim suskunluğu bozarak.
"Merhaba, hoşgeldin."
"Hoşbuldum. Sara hanımlar içeride mi ?"
"Evet, içerideler. Sana eşlik etmemi ister misin ?"
"Seni dersinden alıkoymayacaksam neden olmasın."
"Ah,hayır. Alıkoymazsın. Konuya kafam basmıyor zaten." diye söylendi.
Yanıma gelince birlikte içeriye girdik. Berbaber ilerlerken konuştum, "Ne çalışıyordun ?"
"Matematik, integral." dedi yüzünü buruşturarak.
"Matematiği sevmiyorsun galiba ?"
"Hayır matematiği seviyorum aslında. Fakat integral konusuna nefret ediyorum."
"İstersen sana bu konuda yardım edebilirim."
"Gerçekten mi ?" dedi şaşkınkıkla.
"Tabii ki, gerçekten. Övünmek gibi olsun matematiğim çok iyidir." dedim gülerek.
"Ben sana eziyet vermeyeyim ?" dedi çekingen bir tavırla.
Salona girince Alpay ve Aziz'den başka kimse yoktu.
"Bana eziyet vermezsin, Alper. Hem biliyor musun benimde bu konu da zorluklarım vardı. Bir türlü tam oturtamıyordum."
"Seni kim çalıştırdi peki ?"
Gülümsedim.
"Behzat,"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kar Tanesi (Gerçek Aile)
Ficción GeneralTüm yaşanmışlıklarının 'yanlıştan' ibaret olduğunu öğrenen bir kadın, yıllarca bir başkasını seven, canları bilen bir aile.. kader onları yıllar sonra bir araya getirmişti. Klasik bir karıştırılmış bebek hikayesi miydi bu ? Hayır, çok daha fazlasıyd...
