Tüm yaşanmışlıklarının 'yanlıştan' ibaret olduğunu öğrenen bir kadın, yıllarca bir başkasını seven, canları bilen bir aile.. kader onları yıllar sonra bir araya getirmişti.
Klasik bir karıştırılmış bebek hikayesi miydi bu ? Hayır, çok daha fazlasıyd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'İnsanlardan sıkılmaya başladıysan, bazı gerçeklerin farkına varmaya başlamışsın.'
-Charles Bukowski;
■□■□■
"Elli sekizinci bölüm-Olay sonrası"
Gözlerimi zorlukla açmıştım. Uyanışımın eşliğinde keskin bir baş ağrısı gelmişti. Yüzümü buruşturarak gözlerimi kapattım.
Baş ağrısına ek mide bulantım vardı. Bu durumu şuan garipsesem de bir zamanlar fazlasıyla alışıktım.
Krizlerin yanında ki promosyon gibi baş ağrısı, mide bulantısı, kalp çarpıntısı, kusma ve daha nice şey..
Bir kaç saniyenin ardından gözlerimi açtım. Oturur hâle geldiğim de odam da olduğumu gördüm.
Olanları hatırlamak için hafızamı zorlamaya başladım. Dağhanlaydım en son. Yemek yemiştik. Beni eve bırakmıştı.
Düşündükçe başımdaki ağrılar katlanıyordu. Kriz geçirmiştim. Ve bunun sebebini kesik kesik anılarla hatırlıyordum.
Babam.. üzerime doğru ilerleyince hatlar orada kopmuştu.
Korkmuş, refleksle kendimi korumuştum. Ve gidişata engel olamayıp kriz geçirmiştim.
İçimi kaplayan korku, tüm benliğimi sardı. Aynı şeyleri yaşamak düşüncesi bile mahvediyordu beni.
Yutkundum. Her şeyi öğrenmişlerdi. Hem de benden değil. Bir başkasından.
O fotoğrafları çeken kimdi ?
Kapının yavaş bir şekil de açılmasıyla dikkatim oraya yöneldi. İçeriye giren kişilerle yine aynı anları yaşar gibi oldum. Bulanık görüntüler, yüksek sesli uğuldamalar..
"Deniz, kızım." dedi annem hızlı adımlarla yanıma gelirken.
"Anne," dedim cılız bir sesle.
Her kriz sonrasında olduğu gibi yine yorgundum.
"Bebeğim iyi misin ?"
Olumsuz anlamda kafamı salladım. İyi değildim.
"Başım ağrıyor, midem bulanıyor." diye yakındım anneme.
"İyi olacaksın. Ben sana bir nane limon kaynatırım mide bulantın falan kalmaz." dedi alnıma bir öpücük kondurarak.
"Deniz'im," dedi babam kapının önünde kalarak. "Gelebilir miyim ?"
