Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Yarayla alay eder yaralanmamış olan..'
-Shakespeare;
■□■□■
"Kırkıncı bölüm-Ağabey"
Ayaklarım tam o anda yerden kesildi. Bir an için zaman ve mekan algımı kaybettim. Girdiğim şoktan korumaların avluya koşuşturması ile çıkmıştım.
Kalbim deli gibi atarken kendimi koşarken buldum. Avludan içeriye girdiğim an garip bir manzarayla karşılaştım.
Bakışlar bana dönmüştü. Bense neye uğradığımı şaşırmıştım.
Dağhan, Azize silah çekmişti. Silahın namlusu ağabeyimi hedef alıyordu.. Korumalar karşılıklı olarak birbirlerine silah çekmişken ortalık karışmıştı.
"Ne oluyor burada ?!" derken onlara doğru ilerliyordum.
"Dur orada Deniz!" diye bağıran Azizi umursamadım.
"Ne yapıyorsun be sen ?!" diye çemkirdim Dağhan'ın üzerine.
Sert ve yüksek çıkan sesimle kaşları havalanmıştı.
"O sesini kıs," dedi sakin bir şekilde.
Alaylı bir gülüş çıktı dudaklarımdan.
"Kısmazsam ne olur ?! Bir kez daha mı vurulmama sebep olursun ?" dememle sarsılmaz ifadesi hasar almıştı.
"Seni ben vurmadım!" dedi net bir şekilde.
"Bende sen vurdun, demedim. Sebep oldun, dedim."
"Tilya!" dedi Cihangir yanıma yaklaşırken.
Niyeti beni geri çekmekti. Umursamadan sırtımı Dağhana dönerek Azize yaklaştım. Gözlerimle üzerini tararken konuştum.
"İyi misin ?" dedim endişeyle.
"İyiyim güzelim, beni merak etme. Ve lütfen arkama geç, Deniz." dedi olağanüstü bir sabırla.
"Ne işi var bu adamın burada ? Sana neden silah doğrultuyor ve o ses neydi ?!"
"Sevgilin olacak adam, kardeşimi komalık etti!" diye bağırınca kaşlarım havalandı.
Ne diyordu bu ?
"Ben yapmadım diyorum lan! Nesini anlamıyorsun amına koyayım ?!" diye çıkıştı bu kez Aziz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kar Tanesi (Gerçek Aile)
General FictionTüm yaşanmışlıklarının 'yanlıştan' ibaret olduğunu öğrenen bir kadın, yıllarca bir başkasını seven, canları bilen bir aile.. kader onları yıllar sonra bir araya getirmişti. Klasik bir karıştırılmış bebek hikayesi miydi bu ? Hayır, çok daha fazlasıyd...
