Tüm yaşanmışlıklarının 'yanlıştan' ibaret olduğunu öğrenen bir kadın, yıllarca bir başkasını seven, canları bilen bir aile.. kader onları yıllar sonra bir araya getirmişti.
Klasik bir karıştırılmış bebek hikayesi miydi bu ? Hayır, çok daha fazlasıyd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.'
-Nazım Hikmet;
■□■□■
"Kırk beşinci bölüm-Karar"
Kaşları çatık bir şekilde karşılarında duran kişiye baktı Dağhan.
Tilyanın mırıltıya benzer sesini duydu daha sonra.
"Behzat," demişti.
Duyduğu isimle hızla Tilya'ya döndü Dağhan. Bu ismi daha önce duymuştu. En güvenilir adamımdı, demişti Tilya.
"Senin ne işin var burada ?!" dedi Tilya sesini yükselterek.
Behzat ihanet etmişti. Barın'la iş birliği yapmıştı. Tilya ise güvendiği bir kaç kişiden biri olan Koraya, Behzatı depoya götürmesini emretmişti. Depoda Behzat ile özel olarak ilgilenmiştiler. Daha sonraysa Tilyadan aldıkları emir doğrultusunda onu bırakmıştılar.
"Sizinle konuşmam gerek."
"Ne konuşacaksın, nasıl ihanet ettiğini mi ?"
"Açıklamama izin ver-"
"İhanetin açıklaması olmaz, Behzat. Seni serbest bırakmamın tek sebebi, geçmişimiz."
"Başına bela açmamdan çekinmiyor musun ?" dedi Behzat resmiyeti bir köşeye bırakarak.
Şuh bir kahkaha attı genç kadın. Dağhan ise Behzat'ın tavrından rahatsız olmuş, bir elini Tilya'nın beline sarmıştı.
"Behzat, bugüne kadar ne yaptıysan benim sayemde. Basit bir korumaydın sen, hatırlatırım. Elinde ki tüm gücü senden aldım. Sen, benim haberim olmadan değil bir şey yapmak, şehrin bir ucundan diğer ucuna geçemezsin."
"Bu herif seni öldürecekti!" dedi Behzat, kadın'ın sözlerinin haklılığı ile sinirlenmişti. Bu yüzden Dağhana sarmıştı aklınca.
Yüzünü buruşturdu Tilya. En ufak şeye bile sinirlenebilecek bir kapasiteye sahipti yanındaki adam. Behzatın ona 'herif' demesi pek hayra vesile değildi. Üstelik Behzat, Barın ile iş birliği yapıp onun kardeşlerine neler neler yapmıştı.
Belindeki elin çekilmesiyle boşluğa düştüğünü hissetti, Tilya. Sanki Dağhanın eli her daim belinde olmalıydı..
Behzat ona doğru yürüyen Dağhanla korkuyla bir adım geriledi. Dağhan'ın yüz ifadesi bir kayayı anımsatacak kadar sertti.
Behzatı yakalarından kavrayarak kafa atan Dağhanla gözleri bereldi Tilyanın. Beklediği son buydu. Fakat ne yapması gerektiğini bilmiyordu.
