Tüm yaşanmışlıklarının 'yanlıştan' ibaret olduğunu öğrenen bir kadın, yıllarca bir başkasını seven, canları bilen bir aile.. kader onları yıllar sonra bir araya getirmişti.
Klasik bir karıştırılmış bebek hikayesi miydi bu ? Hayır, çok daha fazlasıyd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Okyanusta ölmez de insan, gider bir kaşık sevdada boğulur...'
-Cemal Süreya;
■□■□■
"Kırk altıncı bölüm-Tatlı heyecan"
"Aziz razı mı bu işe ?" dedi Dağhan memnuniyetsiz bir tavırla.
Toprakla Yasmin'in ilişkisini kabullenmişti. Fakat herkesin burnundan getireceğini de belli ediyordu.
"Cık, haberi yok."
"Ne ?!" dedi başını bana taraf çevirirken.
"Duydun, daha bilmiyor. Ama orası kolay iş." Umarım gerçekten de kolay iştir.
"Sen mi ikna edeceksin ?"
"Evet,"
"Bu ulvi görevi nasıl yapacaksın ?" dedi alayla.
"Seni ikna etmekten daha kolay olacaktır muhakkak," dedim onun gibi.
"Hâlâ nasıl kabul ettim anlamış değilim!" dedi sinirle. Siniri kendisineydi.
"Vardır öyle etkilerim," diyerek saçımı savurdum.
"Şımarma hemen,"
"Emredersiniz ağam." diyerek dalga geçtim.
Dudakları kıvrılmıştı.
Ya bu adam benim yanımdayken devreleri yanıyordu ya da ben onu yanlış tanımıştım.
Daha bir kez olsun dışarıda birine gülümsediğini görmemiştim. Oysa bana gülümsüyor, sırıtıyor hatta gülüyordu.
Ondan hoşlanıyordum.
Bunun farkına varamayacak bir kadın değildim. Kendimi biliyordum. Onu görende hızlanan kalbimi, terleyen avuçlarımı, mideme giren krampları biliyordum.
Onun bana ilgisi var mıydı yok muydu anlamış değildim.
Yakın davranıyor, aramızdaki mesafeyi elinden geldikçe azaltıyordu. Sık sık olmasa da yanımda gülüyordu. Ve farkettiğim bir diğer detay da sözümü dinliyordu. En azından bir kısmını dinleyip hayata geçiriyordu.
Fakat korkuyordum.
Ben ilk kez böyle bir şey yaşıyordum. Bırak sevgiyi, aşkı şimdiye dek tek bir hoşlantı bile olmamıştı.
Sadece çocukluk aşkım olmuştu, o kadar.
Arabası şirketin önünde durunca düşüncelerimden sıyrıldım.
