« មិញនេះនិយាយថាមិច? » រាងក្រាស់ចាប់ស្មារាងតូចណែនដៃសួរម្ដងទៀត អាចស្ដាប់ច្រឡំក៏ថាបានដែលក្មេងនេះមកពីខ្សែរាជវង្ស ។
« និយាយអីគេ?ឈឺណាស់ចាប់ខ្លាំងៗម៉េះ? »
« សុំទោស » ជុងហ្គុកដកដៃអង្គុយធម្មតាវិញ ។
« ឯងនិយាយមុននេះ »
« អូ..ត្រូវហើយខ្ញុំខំលួចបិតាមាតាមក អ្នកមិនអាចឃាត់ខ្ញុំទេ » អាល្អឹតបូបាច់ជាថ្មី ជុងហ្គុកកាន់តែវ៉ល ជាសត្វចម្លែកហើយនៅជាកូននាក់មិនធម្មតាមកទៀត ។
« ឯងជាព្រះអង្គមែនទេ? »
« អា៎...អ្នកដឹង? » អាល្អឹតភ្នែកស្លើធ្វើសួរនាយ មិនបានចាប់អារម្មណ៍សំដីខ្លួនឯងមុននេះ ។
« ឯងជានាក់ប្រាប់យើង!និយាយសាវដាឯងមក »
« ...... » រាងតូចលើកដៃខ្ទប់មាត់ក្រវីក្បាល អោយនិយាយយ៉ាងមិចទៅ រឿងសម្ងាត់មិនគួរបែកធ្លាយត្រូវលាក់ជាសម្ងាត់ ប៉ុន្តែគិតអោយដល់និយាយទៅក៏មិនខុស ពីព្រោះគេគ្មានសម្ថភាពអាចទៅដល់ឡើយ ។
« បើឯងនិយាយប្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំហ្នឹងអោយឯងរស់នៅជាទីនេះ ខ្ញុំចញ្ចឹមឯងមើលថែឯងមួយរយៈតាមការស្នើរបស់ឯង » ព្រោះតែចង់ដឹងខ្លាំង ជុងហ្គុកសុខចិត្តដោះដូជាមួយអាល្អឹត ដឹងថាមិនចំណេញតែនេះជាអ្វីគេចង់ដឹង ។
« អ្នកមិនកុហកទេ? »
« មើលមកខ្ញុំសមជាមនុស្សកុហកដែរ? »
« ...... » អាល្អឹតព្រិចខ្ញាំៗមើលនាយ កែវភ្នែកគេពិតជាស្មោះត្រង់ យ៉ាងណាក៏មិនគួរជឿងាយៗ ពេលនេះរាងតូចពិបាកសម្រេចចិត្តណាស់ ។
« យ៉ាងមិច? »
« ទុកពេលអោយគិតបន្តិចបានទេ? »
« បាន!ខ្ញុំទុកពេលអោយឯងក៏បាន ប៉ុន្តែស្អែកនេះឯងត្រូវនិយាយវាប្រាប់ខ្ញុំ » ទុកថាលឿនហើយសម្រាប់គេ ព្រោះមនុស្សចម្លែកមិនអាចបណ្ដោយបានយូ ហើយកាលដែលព្រមក៏មើលឃើញថាអាល្អឹតជាមនុស្សមិនគួរអោយខ្លាចអ្វីណាស់ដែរ ។
« ចឹងខ្ញុំអាចទៅក្រៅ- »
« មិនអោយទៅទេ ដូចខ្ញុំនិយាយបើមិនទាន់ដឹងពត៍មានរបស់ឯងច្បាស់ គឺគ្មានសិទ្ធទៅណាទាំងអស់ » អាល្អឹតមុខស្អុយជាថ្មី មើលរិកពាគេចុះដូចជាម្ចាស់ជីវិតរាងតូច ។
« ពេលនេះមេឃងងឹតហើយ ឯងត្រូវដេកអោយល្អកុំគិតចង់រត់ ខ្ញុំទៅសម្អាតខ្លួន » ជុងហ្គុកបានហាមប្រាមជីមីនជាស្រេចមុនហ្នឹងគេចូលទៅរកខោអាវទៅបន្ទប់ទឹក ចំណែកអាល្អឹតមីងមាំងតែឯង មិនដឹងទៅណាទៅណីធ្វើអ្វីបន្ត ប្រុសនេះចាប់គេមកទុកមកធ្វើមាំអីទៅ ។
YOU ARE READING
ឧទ្យានអាថ៍កំបាំង ចប់!
General Fictionទ្រង់ជាព្រះអង្គម្ចាស់ទី6ន័យឧទ្យានទេព ប៉ុន្តែដោយសារភាពចង់ដឹងចង់លឺរបស់ព្រះអង្គទី6នៅឋានមនុស្សលោក ទើបទ្រង់ ហ៊ានលួចចាកចេញពីឧទ្យានពេទ ។
