« មើល..ខឹងម្ល៉េះស្រីតូច » ជុងហ្គុកនៅតែតាមអោបមិនលេង ។
« នេះយំផងហី?ហឺស..កុំខឹង បងលរលេងទេ »
« លេងខ្ញុំ កុំមកប៉ះខ្ញុំអីលោកទៅយកនាងចុះ ហុឹក » រាងតូចរៀបរាប់ទាំងទឹកភ្នែកទឹកសំបោដូចជាកំសត់ណាស់អ៊ីចឹង ។
« យំចឹងទៅគួរអោយស្រលាញ់ណាស់តើ..បងញោះអូនលេងទេ » ជុងហ្គុកចាប់ជីមីនអង្គុយលើភ្លៅរបស់គេ ហើយថើបផ្ដឹតទឹកភ្នែកដាមថ្ពាល់នោះយ៉ាងស្អាត ខណៈរាងតូចប្រឹងគេចប្រឹងរើអោយឆ្ងាយពីនាយ ។
« នេះខឹងមែនទែនផង ហឺស..បងឯណាទៅបែកចិត្តពីអូនកើតទៅ បើពៅបងនេះគួរអោយស្រលាញ់សឹងស្លាប់ » គេពោលពាក្យផ្អែមដាក់ដោយទាំងអស់សំណើច រួចជូតទឹកភ្នែកអោយស្ងួតពីថ្ពាល់ក្រពុំ ។ ជីមីនអង្គុយស្ងៀមឈប់រើបំរាស់ មាត់ស្រួចព្រោះអន់ចិត្តអន់ថ្លើមជាមួយនាយ និយាយលេងក៏ដោយក៏មិនចូលចិត្តអោយលើកនាងជាងខ្លួនដែរ ។
« ឈប់ខឹងទៅណា..បងញោះអូនលេងមែនតើ ណា..ឈប់ខឹងណា..ណាពៅណា »
«. » រាងតូចសម្លក់មុខរាងក្រាស់ មុខគេឡើងមាំចេះមកលេងអោយខឹងទៅកើត ។
« បាត់ខឹងបងនៅ...ហឺម.. » សឺត! នាយតែតែលួងហើយថើបថ្ពាល់មិនណាយ រហូតរាងតូចញញឹមឡើងវិញមកបាន ។
« សើចវិញហើយឬ? »
« ចង់ឃើញគេយំណាស់ហី » រាងតូចត្បកទាំងក្ដាប់មាត់ ខឹងទៀតអីលូវហើយ ។
« មានណា...លលេងសោះយំមែនទែន ហឺស »
« ខ្វះអីលេងណាស់មែន!មើ..កុំប៉ះអូន លេងអូន »
« មិនលេងទេ បងចង់អោបបែបនេះ..នៅស្ងៀមៗមើលអូនសម្លាញ់ »
« អោបស្អីអូនធុញថប់ណាស់ »
« អោបថើៗតើ » សឺត!! គេគេងចំណេញមិនអោយខាតម្ដងឡើយ តបមួយគឺថើបមួយ មុខរបស់ជីមីនមានតែខ្លិនដង្ហើមរបស់នាយទាំងអស់។ ជីមីនឯណេះសើចខខិកខណៈត្រូវគេថើបញីញក់អោយរំសើប ជុងហ្គុកមិនបានបញ្ឈប់ទង្វើនៅដដែល ថែមទាំងដៃចេះរវៀមលូកចូលក្នុងអាវរាងតូចស្ទាបសាច់ពោះថ្នមៗ នៅពេលជីមីនភ្លេចខ្លួនជាមួយភាពស្រើបស្រាលការថើប ។
« ហិ..បានហើយអូនរសើបណាស់ » ដៃតូចតោង.ក.នាយជាប់ ត្បឹតមាត់ឃាត់អោយបញ្ឈប់ប៉ុន្តែកាយវិការហាក់ជាយល់ស្រប ។ ជីមីនងើយក្បាលឡើងទៅលើបើកដៃអោយជុងហ្គុកបឺតជញ្ជក់កញ្ចឹង.ក.យ៉ាងសប្បាយ រួចបង្អូសឡើងលើរកបបូមាត់ស្ទីកនោះវិញ ។ ដៃគេមិនអោយទំនេរចោល លូកស្ទាបអង្អែលច្របាច់ចុងដោះលេងយ៉ាងឆ្ងាញ់ដៃ ។
« អឺម... » រាងតូចធ្លយសំលេងអាម៉ាស់ចេញមកតាមដើម.ក.ចំណែកមាត់ត្រូវនាយខ្ទប់ជិត ។ ជីមីនហើបមាត់បន្តិចអោយអណ្ដាតជុងហ្គុកបឹតយករស់ជាតិពីគេ ការថើបចេះតែដើរទៅមុខរឿយៗគ្មាននណាចង់បញ្ឈប់ លើកនេះវាខុសលើកមុនៗ ពួកគេពិតជាចង់បង្កើតចំណង់ដែលលើសលប់មិនធ្លាប់ទទួលបានវា ។
YOU ARE READING
ឧទ្យានអាថ៍កំបាំង ចប់!
General Fictionទ្រង់ជាព្រះអង្គម្ចាស់ទី6ន័យឧទ្យានទេព ប៉ុន្តែដោយសារភាពចង់ដឹងចង់លឺរបស់ព្រះអង្គទី6នៅឋានមនុស្សលោក ទើបទ្រង់ ហ៊ានលួចចាកចេញពីឧទ្យានពេទ ។
