“ဒေးဗစ်ရာ .. မင်း ဆေးရုံကို ဘာဖြစ်လို့ ဟက်ရတာလဲကွာ။”
“ဗိုင်းရပ်စ်က ပျံ့နေပြီ။ ဘယ်သူတွေ ကူးစက်ခံရလဲဆိုတာ ငါမသိဘူး ၊ အဲဒီဆေးရုံသုံးရုံကတော့ ကံဆိုးသွားပြီ။ အခု ငါ့ကို မနှောင့်ယှက်နဲ့တော့၊ သူတို့ဘက်က လူတစ်ယောက် ဒီရောက်နေပြီ၊” ဒေးဗစ်က စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် မာန်မဲလိုက်၏။
“ဒေးဗစ် .. ဒါက ဆေးရုံနော်။ ငါတို့ သဘောတူထားတဲ့အတိုင်းဆို မထိရတဲ့အထဲ ပါတယ် မဟုတ်လား ၊ လူ့အသက်တွေနဲ့ ဆိုင်တယ်လေကွ၊” လူကာက ပြောလိုက်၏။
ဒေးဗစ်၏ အမူအရာ အေးစက်သွားသလို လေသံက ခတ်ထန်လာ၏။ “လူကာ မင်းစကားပြောဆင်ခြင်ရင် ကောင်းလိမ့်မယ်။ ငါဘာလုပ်လုပ် မင်းအပူတစ်ပြားမှ မပါဘူး ၊ ပြီးတော့ ငါဆိုတဲ့ကောင်က ဟက်ကာတွေရဲ့ ဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့်အောက်မှာ နေနေတာမဟုတ်ဘူး။”
ဒေးဗစ်က ကျိန်ဆဲလိုက်ပြီးလျှင် “မင်းက ဘာကောင်မလို့လဲ" ဟုဆိုပြီးနောက် စာအချို့ရိုက်လိုက်၏။ “ဒေါ်လာလေးသန်းပေးမယ်ဆိုရင် ငါမင်းတို့ကို ပြန်ဖွင့်ပေးမယ် ၊ တစ်ပြားမှ မလျော့စေနဲ့။ မင်းတို့ရဲ့ စိန့်မေရီဆေးရုံက ချမ်းသာမှန်း ငါသိတယ် ၊ အဲဒီလောက်ငွေလေး ခွဲပေးလိုက်ရလို့ ဘာမှ ဖြစ်မသွားဘူးဆိုတာ ငါသိတယ်။ ဟုတ်တယ်မလား။”
“အာ .. အဲဒီအရူးကတော့ တကယ်ပဲ ဆေးရုံကို ဟက်နေပြီဟေ့။”
ထိုစကား ကြားလိုက်သောအခါ စမစ်က မျက်မှောင်ကုတ်လိုက်၏။ “ဒါက ငါတို့ သဘောတူညီချက်နဲ့ ဆန့်ကျင်နေတယ် ၊ သူဗိုင်းရပ်စ်တွေ ပို့တယ်ဆိုရင်တောင် ဆေးရုံတွေ ၊ မီးပွိုင့်လို နေရာမျိုးတွေကို ရှောင်ရမယ်လေ။ ဒင်း ဘယ်လိုတောင် လုပ်ချလိုက်တာလဲ ၊ လူ့အသက်တွေကို ကစားနေတာလား။”
“ငါလည်း ဘယ်သိပါ့မလဲ။ ငါတို့ သူ့ကို ဝင်ကူညီဖို့တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ အခု ငါတို့ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ၊” လူကာက မေးလိုက်၏။
“ငါလည်း မသိတော့ဘူး။ ရဲခေါ်လိုက်တာနဲ့ ငါတို့လည်းသွားပြီ။ တကယ်လို့ ရဲမခေါ်ရင်လည်း ငါတို့ ဒေးဗစ်ကို မတားဆီးနိုင်ဘူး။”
YOU ARE READING
ဗုဒ္ဓစနစ်(၂)
Fantasyဝေးလံခေါင်ဖျားသော အရှေ့မြောက်ရိုးမတောင်တန်းပေါ်က 'လက်တစ်ချောင်းကျောင်းတော်'အမည်ရ ဗုဒ္ဓဘာသာဘုရားကျောင်းလေးတစ်ဆောင်။ ကျောင်းသည် မကြီးကျယ် မခမ်းနားလှ၊ သို့ပေသည့် အလွန်ဆန်းကြယ်တန်ခိုးကြီးသည်။ ဘုရားကျောင်း၌ ခေါင်းတုံးပြောင်ပြောင်၊ သို့ပေသည့် ရုပ်ရည်ချောမ...
