ဗုဒ္ဓစနစ်(၂)

အပိုင်း(၂၇၈) ဒါ ကိုယ်တော့်အမှားမဟုတ်ဘူးနော်

ဖန်းကျန့် ပြုံးမိသွား၏။

လူနီလေးက သဘောမတူချင်။ “ရယ်စရာ ကောင်းလိုက်တာ .. ၊ ရဟန္တာတွေ အသားစားတာ ကျုပ်မြင်ဖူးတယ် .. ။ ဘာမှ ဖြစ်တဲ့ပုံ မပေါ်ဘူး … ။ ဟိယာနဘာသာကမှ ဒီထက် ကောင်းပြီး ပိုလွတ်လပ်ဦးမယ် .. ။သူတို့တောင် သူတို့ဘာသာ လွတ်မြောက်ဖို့ ကြိုးစားနေကြတယ်ဆိုရင် ခင်ဗျားက ဘာကို ဂရုစိုက်နေဦးမှာလဲ .. ။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ဝါဒမှာ စည်းကမ်းတွေက အရမ်းများတယ် .. ။ အသားမစားရဘူး ၊ အရက်မသောက်ရဘူး ၊ အနံ့ပြင်းတဲ့ အပင်ငါးမျိုးကို မစားရဘူး။  အိမ်ထောင်သားမွေးလုပ်လို့လည်း မရဘူး ..။  ဆံပင်ရှည်မထားရဘူး .. အို စုံနေတာပဲ။ တကယ်ပါပဲ .. ဒါပေမယ့် လူတွေက မသင့်တော်တဲ့ အလုပ်တွေ လုပ်ကြတယ် ဆိုတာ ကျုပ်ကြားဖူးတယ် .. အဆိုးဆုံးကတော့ ကလေးမရနိုင်တာပဲ ..။  အဖေအမေက ကျုပ်တို့ကို မွေးထုတ်ထားပေးတယ် . . ။ ကျုပ်တို့အလှည့်ကျတော့ မမွေးထုတ်ပေးနိုင်ဘူး ..။ လောလောဆယ်တော့ တခြား ဥပမာတွေကို ကျုပ်စဉ်းစားလို့ မရသေးဘူး .. ။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ခင်ဗျားလုပ်နေတာတွေက မှားတယ် .. ။ ဒီနေ့ကစပြီး ဟိယာနလမ်းစဉ်ကို ပြောင်းလိုက်၊ အဲဒါဆိုရင် အသားလည်း စားလို့ရသလို အရက်လည်း သောက်လို့ရပြီ ..။ ဘဝကြီးက ဘယ်လောက် ပြီးပြည့်စုံလိုက်မလဲ။”

ဝံပုလွေနှင့် မျောက်မှာ ထိုစကား ကြားလိုက်သည်နှင့် တဖွားဖွား စိတ်အားတက်ကြွလာကြ၏။ သူတို့ ​လက်တံများကို မိုးပေါ်ထောင်၍ ထောက်ခံသင့်သလော။

ရှဉ့်ငယ်လေးမှာ အသားစားသတ္တဝါမဟုတ်သောကြောင့် ၎င်းက ဖန်းကျန့်ဖက်မှ ဖြစ်သည်။ ၎င်းက မြေပေါ်လှဲလိုက်ပြီး သူ၏ ခြေလက်လေးဖက်ကို မိုးပေါ်ထောင်ကာ အမြီးနှံ့ပြလိုက်၏။ ထို့နောက် ခပ်ကျယ်ကျယ် အော်ဟစ်လျက် “ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ငါကတော့ ဆရာတော်ဖက်ကပဲ” ဟု ကြွေးကြော်လေ၏။