ဗုဒ္ဓစနစ်(၂)

အပိုင်း(၂၃၆) အဆုံးစီရင်တယ်ဆိုတာ ငရဲကြီးတယ်

ပို၍ အရေးကြီးသည့် အချက်မှာ မဲကို နှစ်ခုခွဲလိုက်ပါက ဖန်ကျန့်တစ်ယောက် ယခုကဲ့သို့ အစုံလိုက်ရနိုင်တော့မည် မဟုတ်ပေ။ ယခုတော့ သူ ပစ္စတိုနှင့် ကျည်များ အစုံလိုက် မဲနှိုက်ခွင့်ရလိုက်သည် မဟုတ်ပါလား။

ဖန်းကျန့်သည် ကိုးဝဏ္ဏနှင့် စိမ်းသက်နေခြင်း မရှိပေ။ ဗုဒ္ဓဘာသာက အိန္ဒိယမှ စတင်ခဲ့၍ တရုတ်သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ယခုအခါ ဗုဒ္ဓဘာသာတရားသည် တရုတ်ရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှုထဲတွင် ခိုင်မာစွာ အမြစ်တွယ်နေခဲ့ချေပြီ။ ကိုးဝဏ္ဏကို သူလေ့လာဖို့ရာ အချိန်အတော်ယူရပေမည်။
ယင်းက မိစ္ဆာများကို နှင်ထုတ်ရာ၌ အလွန် အစွမ်းထက်သည်။

ကိုးဝဏ္ဏသည် ရိုးရှင်းမှုကို လက်ကိုင်ထားသော အရှေ့ပိုင်းဂျင်(Jin)မင်းဆက်မှ တာအိုဝါဒပညာရှင် ‘ကိုဟုန်’(Ge Hong)ရေးသားပြုစုသည့် ‘တောတောင်ထဲ၊ စမ်းချောင်းတို့ထက်’ခေါင်းစဥ်ရသော အခန်းမှ ထုတ်နုတ်ထားသည်။ ရေးသားချက်မှာ ‘စစ်သူရဲတို့အား အမှူးပြုသူတိုင်း ငါ၏ရှေ့ပြေးဖြစ်စေ’ဟူ၍၊ ဤသည်မှာ နတ်ဆိုး၏ လွှမ်းမိုးမှုမှ ရှောင်ရှားရန် ရွတ်ဆိုရသော ဆုတောင်းစာဖြစ်သည်။ ကိုးဝဏ္ဏကို အခါအားလျော်စွာ တိုးတီးရွတ်ဆိုပါက နတ်ဆိုးမှန်သမျှ၏ လွှမ်းမိုးမှုမှ ကင်းလွတ်သည်ဟုဆိုသည်။ ရှေးဂျပန်ပြည်သည် တရုတ်တာအိုဝါဒလွှမ်းမိုးခဲ့သဖြင့် ကိုးဝဏ္ဏကို ခေိုဂျီး(Kuji)ဘာသာသို့ ကူးယူခဲ့ကာ ဘာသာပြန်ခြင်းဆိုင်ရာ ကွဲပြားမှုရှိသည်။

ဖန်းကျန့် စနစ်ကို မေးလိုက်၏။ “စနစ် .. ဘာဖြစ်လို့ ဝဏ္ဏကို တာအို‌ဘာသာကနေ တဆင့်ပြန်ယူထားတာလဲ၊” သူသိလိုစိတ် ပြင်းပြလာ၏။

စနစ်က ချက်ကျလက်ကျ ပြန်ဖြေ၏။ {“ဗုဒ္ဓဘာသာဟာ လောကကြီးထဲက ရှိသမျှ အရာတိုင်းကို ဆရာအဖြစ် မှတ်ယူထားပါတယ်။ ဘာလို့ တခြားနေရာကနေ တဆင့်ပြန်သင်ကြားလို့ မရရမှာလဲ။ ‌သေးငယ်သိမ်နုပ်တဲ့ လူတစ်ယောက်အဖြစ်ကနေ ဗုဒ္ဓတစ်ပါး ဖြစ်ချင်ရင် အတွေးအခေါ်တွေကို ဆက်ပြီး လေ့လာသင်ကြားရမယ် ၊ ကိုယ့်တစ်ယောက်တည်း အပေါ်သာ မှီခိုနေလို့ မရပါဘူး ၊ သက်ဘယ်လောက်ပဲ ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်နေပါစေ နောက်ဆုံးတော့ အဆုံးမဲ့ သမုဒ္ဒရာထဲက ရေပွက်ငယ်တစ်ခုမျှသာပါ။”}