အမှောင်မြစ်ခွင်း အလင်းတည်ရာ || ဘာသာပြန် ||『Completed』

Chapter - 14

『Unicode』

ဆောင်းဦးရာသီနှောင်းပိုင်းသို့ ချဉ်းကပ်လာပြီပင်။

ချန်မြောင်သည် စက်ဘီးစီး၍ သူနေထိုင်သည့် အခနည်းအိမ်ရာလေးရှိရာ လမ်းထောင့်သို့ ကွေ့လိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ထူးထူးခြားခြားပင် တိတ်ဆိတ်နေလျက်။

သူ့တင်ပါးအောက်မှ စက်ဘီးကသာ တကျွိကျွိမြည်နေ​၏။ စက်ဘီးသည် သူ ယွမ်၁၀၀ကျော်လောက်လေးနှင့် ဝယ်ထားသော တစ်လက်သုံးပင်။ ပထမဆုံးစီးသည့်နေ့က စက်ဘီးတာယာပေါက်ပြီး ဒုတိယအပတ်တွင် ဘရိတ်ကိုလည်းအစားထိုးခဲ့ရ​၏။ စုစုပေါင်းလျှင် ၂၀၀ယွမ်နီးပါးကျသင့်သည်။

နှစ်တွေကြာလာသည်နှင့်အမျှ ချန်မြောင်​၏ အန္တရာယ်အပေါ် သတိထားနိုင်စွမ်းဟာ တိုးတက်လာသည့်တိုင် ဤတစ်ကြိမ်တွင်တော့ သူ အနည်းငယ် သတိလက်လွတ်ဖြစ်နေမိဆဲ။

လတ်တလော၌ သက်သောင့်သက်သာဖြစ်သည့် ဘဝတွင် နေခဲ့ရ၍ ဖြစ်ပေမည်။ လုလျန်နင်ဟာ အမှုထမ်းရန်ခက်သော်လည်း သူပေးသည့်ငွေကတော့ အတော်လေး မြင့်​၏။ သူသည် နံဘေးအိမ်က ရွှေ့ပြောင်းလုပ်သားကြီး​၏ ဇနီးထံဖိနပ်ပါလစ်အားလုံးကို ပြန်ပေးလိုက်ပြီး လုလျန်နင်အတွက်သာ ကြိုးကြိုးစားစား အလုပ်လုပ်ခဲ့သည်။

ကတ်အတွင်းရှိ ပမာဏ သူ့ကို အနည်းငယ်ပင်လျှင် စိတ်အေးအောင်လုပ်နိုင်​၏။ အားလုံးက ကောင်းမွန်သောလမ်းကြောင်းပေါ် စတင်ရွေ့နေပြီဟု သူ ထင်ခဲ့သည်။

အနည်းဆုံး ၅ယောက် ၆ယောက်ရှိမည့် လူသန်ကြီးများက သူ့အား လမ်းနှစ်ဖက်လုံးမှဝိုင်းရံလာကြလျက်။ ချန်မြောင်မှာ မရပ်နိုင်သေးခင် စက်ဘီးကို တုတ်ဖြင့် တိုက်ချခံရသည်။

​ပျားတစ်ရာလောက် သူ့ပတ်ပတ်လည်မှာ ဝဲပျံနေသည့်အလား ချန်မြောင်​၏ ခေါင်းမှာ တဝီဝီမြည်လာ​၏။

သူ အလိုအလျောက် ခေါင်းကိုသာ အုပ်ထားမိ​၏။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ ထိမှန်လာသော စတီးတုတ်​၏ ခပ်အုပ်အုပ်အသံကဤတိတ်ဆိတ်၊ ခြောက်ကပ်သော လမ်းလေးတွင် အထူးတလယ် ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းနေခဲ့သည်။