အမှောင်မြစ်ခွင်း အလင်းတည်ရာ || ဘာသာပြန် ||『Completed』

Chapter - 80

『Unicode』

လီယန်သည် အထူးကြပ်မတ်ကုသဆောင်တွင် သုံးရက်လှဲနေခဲ့ရပြီိး လေးရက်မြောက်နေ့တွင် လူနာဆောင်သို့ ရွှေ့ပြောင်းခံလိုက်ရသည်။ ခွဲစိတ်နေစဉ်အတွင်း သွေးအလွန်အကျွံဆုံးရှုံးမှုကြောင့် သတိလစ်နေခဲ့သည်။

လူနာဆောင်သို့ ပြောင်းရွှေ့ပြီးချိန်တွင် ညဘက်၌ သူနိူးလာခဲ့သည်။ မျက်တောင်များ နှစ်ချက်မျှ သိမ့်ခနဲ့တုန်သွားပြီးနောက် မျက်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွင့်လိုက်သည်။ သို့သော် သူ​၏ စိတ်အခြေအနေက အလွန်ဆိုးရွားနေဆဲ။

အရိုးပေါ်အောင် ပိန်လှီနေသော သူ​၏ လက်ကောက်ဝတ်ရှေ့၌ ဆေးရည်အပ်က လက်ခုံပေါ်ရှိ သွေးကြောထဲမှာ စိုက်သွင်းထား​၏။

သူ အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာသည်နှင့် ခွဲစိတ်အပြီး နာကျင်မှုလည်း ရောက်လို့လာသည်။ လီယန်သည် အမှုန်အမွှားကင်းစင်သည့် အဖြူရောင်မျက်နှာကျက်ကိုကြည့်ရင်း ပထမ၌ သူ ဘယ်မှာလဲဆိုသည်ကို မမှတ်မိပေ။ သူ အိပ်မက်ဆိုးမှ မနိူးသေး၊ လုလျန်နင်က အနှီတိတ်ဆိတ်၍ ဗလာကျင်းနေသော အခန်းထဲသို့ ပြန်ပိတ်ထားခဲ့သည်ဟု ထင်နေခဲ့​၏။

ရုတ်တရက် သူ မျက်လုံးကျယ်သွားပြီးရုန်းလိုက်လျှင် ဗိုက်မှ ပြင်းထန်လှသည့်နာကျင်မှုနှင့် မိတ်ဆက်လိုက်ရ​၏။

ယခုမှ နိုးကာစဖြစ်၍ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ လွန်စွာ အားနည်းနေသေးကာ သူလုပ်လိုက်သည့် လှုပ်ရှားမှူမှာလည်း လွန်စွာ သေးနုတ်သည်။ သို့သော် သူ့ကုတင်ဘေးတွင် အိပ်နေသော လုလျန်နင်ကို နိူးသွားစေဖို့ လုံလောက်​၏။

သူနိူးလာသည်ကိုမြင်လျှင် လုလျန်နင်က ချက်ချင်း ထရပ်လိုက်သည်။ လုလျန်နင်သည် ယခုမှ နိူးလာကာစဖြစ်၍ထင် ၊သူ့မျက်နှာမှ အမူအရာကို ဖုံးကွယ်နိုင်ချိန်မရှိလိုက်ပါချေ။

" လီယန် မင်းအခု ဘယ်လိုနေသေးလဲ။ " လုလျန်နင်က အနည်းငယ်ကိုင်း၍ သူ့ကိုမေးသည် : " တစ်နေရာရာ မသက်သာတာမျိူးရှိလား ? ငါ ပြောတာကိုကြားရလား "

လီယန်​၏ မျက်လုံးက လှည့်ကာ လုလျန်နင့်ထံ အကြည့်ရောက်သည်။