အမှောင်မြစ်ခွင်း အလင်းတည်ရာ || ဘာသာပြန် ||『Completed』

Chapter - 77

『Unicode』

ချီကျန့် အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ ရှုပ်ပွနေသော ဆိုဖာပေါ်မှာ လှဲချလိုက်သည်။ ကော်ဖီစားပွဲပေါ်၌ အရက်ပုလင်းအလွတ်များနှင့် မကုန်သေးသော အစားအသောက်များကို မြင်နေရသည်။ ယောင်တိယောင်ဝါးနှင့် မှတ်မိသွားသည်မှာ အိမ်အလုပ်လုပ်သည့် အဒေါ်က အိမ်ပြန်ဖို့ခွင့်ယူသွားခြင်းပေ။

သူ ထ၍ သောင်းပြောင်းထွေလာပုံနေသည့်စာကြည့်ခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ စားပွဲပေါ်တွင် လီယန့်အကြောင်းအချက်အလက် ရှိနေပြီး ၎င်း​၏ နံဘေးတွင်တော့ Kraftစက္ကူနှင့် ပိတ်ထားသော စာတစ်စောင်။ယင်းသည် စုန့်ရွမ်မှ လုလျန်နင်ကိုပေးသောစာပင်။

လွန်ခဲ့သော လက စုန့်ရွမ်သည် သူ့ကို မျက်လုံးရဲရဲတွေနှင့် လာရှာခဲ့ကာ စာတစ်စောင်ပေးပြီး လုလျန်နင်ကို ပါးပေးရန် ဆွဲသွင်းလာခဲ့သည်။

သဘာဝကျကျပင် ထိုစာဟာ လုလျန်နင်လက်ထဲသို့မရောက် ၊ ချီကျန့်​၏စာကြည့်ခန်းထဲတွင် တစ်လလောက် ရှိနေခဲ့ပြီးဖုန်တစ်လွှာပင် လွှမ်းနေချေပြီ။

ချီကျန့်သည် တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိပဲ စာကို ဖွင့်လိုက်ရာ အလွန်လှပသပ်ရပ်သော လက်ရေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ " ချစ်ရပါသော လူကြီးမင်းလု ၊ ကျွန်တော်က စုန့်ရွမ်ပါ ၊ နှောင့်ယှက်မိတာ စိတ်မရှိပါနဲ့... " ... ချီကျန့် အကြမ်းဖျင်းတစ်ချက်ကြည့်ရုံဖြင့် မျက်လုံးများက အဓိကစကားလုံးများဖြစ်သည့် " လွမ်းတယ် " နှင့် " မမေ့နိူင်ဘူး " ထံ ရောက်သွားမိလျှင် သူ ဆက်မဖတ်နိုင်တော့ပေ။

စုန့်ရွမ်သည် စာရွက်အလွတ်တစ်ရွက်ပမာ နားလည်ရလွယ်ကူလွန်း​၏။

သူ​၏ မျက်နှာကကြည့်ကောင်းပြီး ၊ မိသားစုကလဲ ချမ်းသာကာ သူ​၏စရိုက်ကလဲ ထိန်းချုပ်ရလွယ်သည်။ ချီကျန့် ထိုသို့တွေး၍ စာကို စားပွဲပေါ်ပစ်တင်လိုက်သည်။ သို့သော် စာက စားပွဲအစွန်နှင့် တိုက်၍ မြေပေါ်သို့ အသံပြတ်တစ်ချက်နှင့် ကျသွား​၏။

ချီကျန့်သည် ပြန်ကောက်ဖို့ပင် ပျင်းရိလွန်းနေခဲ့သည်။ သူ စာရေးစားပွဲပေါ်တွင် တင်ထားသော ပုံအား ပြန်ကြည့်မိ​၏။ သူနှင့် လုလျန်နင်တို့​၏ အထက်တန်းကျောင်းမှာရိုက်ထားသည့် ပုံပေ။