အမှောင်မြစ်ခွင်း အလင်းတည်ရာ || ဘာသာပြန် ||『Completed』

Chapter - 82

『Unicode』

လီယန်သည် အမှုန်အမွှားကင်းသည့် မျက်နှာကျက်ကို မျက်လုံးပွင့်လျက်သားနှင့်စိုက်ကြည့်နေ​၏။ သူ့မျက်လုံးတွေကတည့်တည့်ပင်။ ယေဘူယျအားဖြင့် ဆိုရလျှင် ဤသို့သောနေရာလွတ်က သူ့ကို အလွယ်တကူ ကြောက်ရွံ့စေနိုင်သည်။

သို့သော် သူသည် ထိုအနေအထားနှင့် ကုတင်ပေါ်မှာ အကြာကြီး လှဲနေခဲ့သည်။

မျက်နှာပေါ်ရှိ ခပ်နွေးနွေးအထိအတွေ့က သူ့ကို အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာစေရာ သူ လက်မြှောက်၍ ထိကြည့်လိုက်သည်။ယနေ့အတွက် တတိယအကြိမ်မြောက် အကြောင်းအရင်းမဲ့စွာ ငိုမိခြင်းပင်။

အလွန်ဝမ်းနည်းရသည်။ အသက်ရှူကျပ်သလိုပင် ခံစားရ​၏။

အတွေးရပ်သွားပြီဖြစ်သည့် ဦးနှောက်က စတင်တွေးတော့လာ​၏။ သူ ဆက်တိုက်တွေးပြီး ၊ မွန်းကျပ်ခံစားရသည့်မှတ်ဉာဏ်နယ်ပယ် တစ်ခုချင်းစီတိုင်းကို ဘာကြောင့်လဲလို့ မေးသည်။

တစ်ချိန်က ဘာ့ကြောင့်လဲဟု မမေးဖူးတဲ့သူက ၊ ဘာကြောင့်လဲလို့ မေးလာတဲ့အခါ တကယ်ကို ကြောက်စရာကောင်းသည်ပေ။

ဘာကြောင့် သူက ဒါတွေ အားလုံးကို တွေ့ကြုံခံစားရခဲ့သလဲ။

ဘာကြောင့် သူများတွေမဟုတ်ပဲ ၊ ဘာကြောင့် သူလဲ။

သူဟာ အမြဲတမ်း တလွဲတချော်ဖြစ်ခဲ့ရသည်ထင်။မည်မျှပင်ကြိုးစားပြီး ပျားပန်းခပ်နေသည့်ဘဝမှာ နားဆို့ ၊မျက်စိပိတ်ထားခဲ့ပါသော်ငြား လှည့်ရင်းလည်ရင်းဖြင့် သူဟာ သည်နေရာမှာသာ ရှိနေဆဲ။

ကံကြမ္မာဖန်တီးထားသည့် ရှောင်လွှဲမရသော ဒုက္ခနွံထဲမှာပင်။

သူဟာ ဒုက္ခတစ်ခုမှ တစ်ခုသို့သာ ခုန်ကူးခဲ့​၏။

သူ ရှောင်ဟေး ၊ ချန်မြောင်နှင့် နောက်ဆုံး လီယန့်ကို မြင်သည်။

သူတို့မျက်နှာများက ဝေဝါးနေသော်ငြား သို့သော် သူတို့အားလုံးဟာ ဆင်းရဲခေါင်းပါးမှုတွေကြောင့် ဖိနှိပ်ခံရပြီး ထွက်ပြေးကြရသည့်သူများပင်။