အမှောင်မြစ်ခွင်း အလင်းတည်ရာ || ဘာသာပြန် ||『Completed』

Chapter - 11

『Unicode』

လုလျန်နင် ချက်ချင်း ဆို့နင့်သွားပြီး လီယန့်ကို လက်လှမ်းဆွဲလိုက်သည့်တိုင် ဆွဲလို့မရနိုင်ခဲ့ပေ။ လီယန်သည် ဖန်ကွဲစပုံကိုသူ့လက်ဖြင့်ကောက်နေဆဲ။ သူ သက်ပြင်းရှည်တစ်ချက်ချလိုက်ပြီးမှ လေသံကို ပျော့ချလိုက်ပြီး : " မကောက်နဲ့တော့။အပိုတွေရှိသေးတယ်လေ မကောက်နဲ့တော့ "

သူ ဤသို့နှစ်ကြိမ်ပြောလိုက်မှ လီယန်ဟာ တဖြည်းဖြည်း စိတ်လျှော့သွားကာ သူ့ကို ဆွဲထူ၍ အိပ်ရာပေါ်တင်ခွင့်ပြုလိုက်​၏။

လုလျန်နင်က တံခါးကို တွန်းဖွင့်၍ အပိုညမီးအိမ်ရရန် အိမ်တော်ထိန်းကိုရှာခိုင်းဖို့ ထွက်သွားသည်။

အိမ်တော်ထိန်းသည်လည်း အထဲမှ ပစ္စည်းကျသံတွေကို ကြားနေရ​၏။ ပြီးလျှင် လုလျန်နင်က ညမီးအိမ်ယူဖို့ ထွက်လာသည်အား မြင်သော် ကြည့်နေရုံမှ တစ်ပါး ရွေးစရာမရှိခဲ့။

လုလျန်နင်က သူ့မျက်ခုံးကို ပွတ်၍ ဖွဖွဆိုသည် : " တကယ်ကို အရည်အချင်းရှိတာပဲ "

ထိုည၌ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ မည်သည့်စကားမှ မဆိုဖြစ်တော့ပေ။ လီယန် တစ်ဖက် လှည့်လိုက်သောအခါ နွေးထွေးသည့်အဝါရောင်မီးက လုလျန်နင်​၏ ခေါင်းပေါ်တွင် တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းသာ ဖြာကျနေခဲ့သည်။ လုလျန်နင်က သူ့ခါးကို ဖက်ပြီး သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲမှာ ဖိထား​၏။

လီယန် အနည်းငယ်မျှသာ ရုန်းလိုက်သည့်တိုင် လုလျန်နင်က ဒေါသထွက်တော့မလိုဖြစ်လာသဖြင့် လီယန်ဟာအနေအထားကို ညှိ၍ မလှုပ်မယှက်သာ ပြန်လှဲနေလိုက်လေသည်။

လုလျန်နင်​၏ ခြိမ်းခြောက်၊ဆူပူလိုသည့်စကားများက နှုတ်ခမ်းဝတွင် တစ်ဆို့နေခဲ့လျက်။ ပြီးမှ သူ ပြန်မျိုချလိုက်ရပြီးမျက်နှာသာ ကြိမ်ဖန်များစွာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

နောက်တစ်နေ့ လီယန် အပြင်ထွက်သောအခါ ခြံဝင်းတံခါးက ဖွင့်မရသည်ကို တွေ့လိုက်ရ​၏။

သူ ခြံဝင်းထဲရှိ ပန်းပင်နှင့်သစ်ပင်ကိုင်းများ ချိုင်နေသော အိမ်တော်ထိန်းကို လည်ပြန်ကြည့်လိုက်မိသည်။ အိမ်တော်ထိန်းသည် ခေါင်းငုံ့ကာ သူ့အကြည့်ကို ရှောင်လိုက်​၏။