အမှောင်မြစ်ခွင်း အလင်းတည်ရာ || ဘာသာပြန် ||『Completed』

Chapter - 85

『Unicode』

လုကျယ်ရွေ့သည် မျက်လုံးများမှ လွဲ၍ လုလျန်နင်နှင့် အလွန်ဆင်သည်။ လုလျန်နင်​၏ အသေးဆိုဒ် ပုံတူလေးဟု ပြောလို့ရ​၏။ လီယန့်​၏ မျက်လုံးများနှင့် ဆင်သော အတန်ငယ်ဝိုင်းသည့်မျက်ဝန်းများကိုမူ လုအန်းလင်က မနှစ်မြို့ဆုံးပင်။ထိုသို့သော မျက်ဝန်းများက အလွန်အပြစ်ကင်းဟန်ပေါ်ကာ မူလဘူတ သာလွန်သူတစ်ယောက်နှင့် မသင့်တော်ပဲ ကိစ္စတွေကို ဖုံးကွယ်၍ မရဟု သူကခံစားရ​၏။

သောကြာနေ့၌ လုကျယ်ရွေ့သည် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ကာတွန်းကြည့်နေခဲ့သည်။ ကာတွန်းမှာ ဇာတ်ဆောင်၏မိခင်ဖြစ်သူကသူ့ကို အိပ်ယာဘေး၌ ပုံပြင်ပြောပြသည့် ဗီဒီယိုဖိုင်တစ်ခုပင်။ လုအန်းလင်က ထိုသည်ကိုမြင်လျှင် ရီမုဒ်ဖြင့် ပိတ်လိုက်သည်။

သူ့ကို အိမ်ဆောက်ဘလောက်တုံးများနှင်သာ ဆော့ခိုင်းတော့​၏။ လုကျယ်ရွေ့မှာ သိပ်မပျော်ရွှင်သော်ငြား လုအန်းလင်​၏မျက်နှာက အနည်းငယ် ကြောက်စရာကောင်းနေခဲ့သည်။ သူလည်း ကလေးတစ်ယောက်ပေ။ ထို့အပြင် လုအန်းလင်​၏အရှိန်အဝါကို မဖိနှိပ်နိုင်သဖြင့် နောက်ဆုံး သူ ဒေါသတကြီးဖြင့် : " သား အိမ်ပြန်ချင်တယ်။ ဒီမှာ ထပ် မနေတော့ဘူး "

သူသည် သူ​၏ စာဖတ်ခန်းထဲသွားလိုက်ပြီး စာအုပ်များကို ထုတ်ကာ သူ့ကျောပိုးအိတ်ထဲ ထိုးထည့်သည်။ အဝါဖျော့ရောင်အိတ်ငယ်လေးပါသည့် နက်ပြာရောင် ကျောပိုးအိတ်တွင် ရှုပ်ယှက်ခတ်နေသည့် အရုပ်များ ၊ သံလိုက်အိမ်မြှောင်တစ်ခု ၊ပန်းခြောက်များနှင့် ခရုခွံများပါရှိလေသည်။

ယခုအခါ သူက ပုံပြင်စာအုပ်နှစ်အုပ်ထက်ပိုပြီး ထည့်လိုက်​၏။ စာအုပ်များက အနည်းငယ် ကြီးသဖြင့် သူ ဖြစ်သလိုခေါက်ပြီး ထိုးထည့်လိုက်သည်။

ညနေခင်း၌ လုလျန်နင်က သူ့ကို လာမကြိုခဲ့ပေ။ အိမ်တော်ထိန်းက ပုံမှန်အတိုင်း ဖျော်ရည်လာပို့ပေးသောအခါ သူ အိမ်တော်ထိန်းကိုမေးလိုက်သည် : " သားတို့ ဘယ်အချိန် ထွက်သွားမှာလဲ။ "

အိမ်တော်ထိန်း : " မနက်ဖြန် မွန်းလွဲ "

နှစ်ယောက်သား ကုတင်ခေါင်းရင်းတွင် ခေါင်းချင်းဆိုင်ထားပြီး လုကျယ်ရွေ့က အိမ်တော်ထိန်းကို သတိပေးသည်။ " မမေ့နဲ့နော် "