အမှောင်မြစ်ခွင်း အလင်းတည်ရာ || ဘာသာပြန် ||『Completed』

Chapter - 54

『Unicode』

ထိုနေ့က လုမိသားစုရှိ လူအားလုံးတိတ်နေခဲ့ကြပြီး ပထမထပ်တွင် တုန်ယင်လျက် ဒုတိယထပ် မာစတာအိပ်ခန်းကျယ်ထံမှ ပျံ့လွင့်လာသည့် စိတ်မချမ်းသာဖွယ် အော်ဟစ်သံတွေကို နားထောင်ခဲ့ကြရသည်။ ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံတွေမှ ထိန်းမရတော့သည့် ငိုရှုံ့သံများ ၊ အနှီ ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းနှင့် ငိုကြွေးသံတွေ ၊ လက်တွေ-မဆန်-လှသည့် တောင်းပန်သံတွေ...။

မနက် ၃ / ၄နာရီ၌ လုလျန်နင်သည် လူအများနှင့် အိမ်ပြန်ရောက်လာခဲ့​ကာ ဝင်လာသည်နှင့် လူကိုပါခေါ်လာ​၏။ ယခု နေ့အချိန် ညနေပင် စောင်းချေပြီ။ အိမ်အတွင်းရှိ လှုပ်ရှားသံတွေလဲ တဖြည်းဖြည်း အားပျော့ကာ မကြားရတော့။

ဤတစ်ကြိမ်၌ အိမ်တော်ထိန်းက သက်ပြင်းငွေ့ငွေ့ချလိုက်ပြီး လှည့်၍ သူ့အနောက်တွင် ဦးညွှတ်ထားသော အိမ်အကူအားပြောလိုက်သည်။ " ဒေါက်တာကျန်းကို ဖုန်းခေါ်ပြီး အိမ်လာခိုင်းလိုက်။ "

လီယန်တစ်ယောက် အိပ်ရာထဲတွင် လဝက်လောက် လှဲနေခဲ့ရပြီးမှ ထနိုင်ခဲ့သည်။ သူ အခန်းထဲမှ ထွက်သောအခါ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ပိန်လှီသွား​၏။ သူသည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်တွင် တင်ထားရုံမျှလိုဖြစ်နေသည့် ဂွမ်းသားPajamasလေးဖြင့် စင်္ကြံတွင်ရပ်နေလိုက်ရာ လေတိုက်ရုံမျှဖြင့် အလွယ်တကူ လွင့်ပါသွားတော့မည့်နှယ်။

အိမ်တော်ထိန်းက ပြတင်းပိတ်ပေးဖို့ သွားလိုက်သည်။ သူ ပြန်ရောက်လာသောအခါ လီယန်တစ်ယောက် စင်္ကြံမှာ မရှိတော့ပေ။

ခြံဝင်းထဲတွင် နံရံကျော်လာသည့် ကြောင်လေးတစ်ကောင်ရှိနေ​၏။ အရောင်အသွေးက အလွန်လှပသည့်တိုင် အလွန်ပိန်လှသည်။

ပါးပြင်များ ပိန်လာသောအခါ လီယန့်​၏ မျက်လုံးတွေမှာ ပိုကြီးလာသယောင်။ သူ လူကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပါလျှင်အနည်းငယ်ပင် ကျောချမ်းစဖွယ်။ သူက လမ်းတစ်လျှောက်လုံး ဒယိမ်းဒယိုင်ဖြင့် ကြောင်နောက်သို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။ထို့နောက် ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်များသည့် ကြောင်လေးက ဒုတိယထပ်​ထောင့်ရှိ အခန်းတွင်းသို့ ခိုးဝင်သွားသည်ကို သူမြင်လိုက်ရသည်။ တံခါးက အနည်းငယ်မျှသာ ပွင့်နေ၍ ကြောင်လေးဟာ ကြော့ကြော့မော့မော့လှမ်းကာ ဝင်သွားလေသည်။